Dit is gewoon stoer van Lilianne Ploumen
Dat je toegeeft dat je iets niet goed kan getuigt van lef. Zeker in de Haagse politieke arena zijn er niet zoveel die durven toe te geven dat een ander het misschien beter doet.
Als dochter van de melkboer voelde ze al jong aan dat ze net wat meer haar best moest doen dan een ander. Ze was de eerste in haar familie die naar de universiteit ging en schopte het zelfs tot minister. Maar misschien heeft haar afkomst er juist wel voor gezorgd dat Lilianne met twee benen stevig op de grond bleef staan.
Binnen de PvdA is ze al jaren een vertrouwd gezicht met kennis van zaken waar het gaat om vrouwenrechten en ontwikkelingssamenwerking. Ze was een tijdje partijleider en toen ze in 2021 werd gevraagd om Lodewijk Ascher op te volgen als fractievoorzitter van een partij die duidelijk op zijn retour was, kon ze geen nee zeggen.
Tot vandaag. Want Lilianne stopt per direct als politiek leider en als kamerlid van de PvdA, omdat ze vindt dat het leiderschap van de partij niet haar ding is. In haar verklaring zegt ze dat ze haar rol niet goed genoeg vervult om in de Tweede Kamer onderscheidend te zijn, om een ideale leider te zijn. Daarover zegt ze zelf: ‘Voor sommige dingen ben je supergeschikt, voor andere dingen niet. Ik vind mezelf niet goed genoeg om de partij naar de toekomst te leiden. Ik vind niet dat de rol van politiek leider mij heel goed past. Je moet op alle onderwerpen thuis zijn, je moet goed zijn in debatten. Ik vind dat ik dat niet goed genoeg kan waarmaken, daarom treed ik terug. Ik wil eerlijk zijn tegen anderen en tegen mezelf.’
Die eerlijkheid vind ik dus gewoon stoer. Zeggen dat je iets niet kunt in plaats van te roeptoeteren dat je het wel kunt (met alle gevolgen van dien) gebeurt zelden op het Haagse politieke pluche. Je hoeft alleen maar even terug te denken aan het debat over de mondkapjesdeal van vorige week toen Hugo de Jonge liet zien dat hij weinig last heeft van zelfreflectie. Gewoon zeggen dat je het niet goed doet is veel sterker dan maar aan te blijven prutsen en er met veel bombarie een zooitje van te maken.
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
