Dit blijft me bezighouden
De zaak van de ouders die het oneens zijn met de behandeling van hun dochter.
Hoewel het inmiddels oud nieuws is, blijft het me bezighouden: de zaak van de ouders die het apert oneens zijn met de shockbehandelingen die hun minderjarige dochter noodgedwongen moet ondergaan terwijl zij daar zelf geen toestemming voor hebben gegeven. Er is genoeg over te doen geweest en er werd heel wat over gezegd. Maar gek genoeg hoorde ik helemaal niemand die een beetje met de ouders mee wilde bewegen.
Die wijzen erop dat de oorzaak van hun dochters ziekte – het meisje lijdt aan katatonie: een syndroom waarbij er plots iets misgaat met de cellen in de hersenen waardoor patiënten moeite hebben met bewegen, niet meer praten of niet meer reageren op de omgeving – misschien wel eens een heel andere kan zijn dan de psychiaters van het Amsterdam UMC, waar het meisje uiteindelijk belandde, beweren. Die houden het erop dat een psychiatrische stoornis ten grondslag ligt aan het plotseling niet meer functioneren van het meisje. De ouders, die hun kind niet anders kennen dat gezond, vrolijk en levenslustig, vermoeden dat een tekort aan vitamine B-12 de oorzaak is. Daarbij baseren zij zich overigens op een onderzoek dat hierover bestaat en ze kunnen hun vermoeden ook nog eens onderbouwen. Hun dochter, die al drie jaar veganistisch eet vanwege een soja- en koemelkallergie, krijgt vrijwel geen vitamine B-12 binnen omdat die van nature juist vooral in dierlijke producten zitten.
Snijdt hout toch? En toch is er blijkbaar niemand, geen arts en geen rechter – de rechter heeft inmiddels bepaald dat deze ouders geen stem meer hebben in de behandeling van hun dochter – die het vermoeden van deze ouders serieus genoeg neemt. Is dat gek? Ik vind van wel. Want ouders kunnen hun kind in de regel heel goed lezen en als die zeggen dat psychiatrische problemen niet in het beeld passen, dan zou een therapie met aanvullende vitamines toch minimaal geprobeerd mogen worden? Temeer omdat het toedienen van extra B-12 niet eens in de buurt komt van het toedienen van elektroshocks en de bijbehorende rustgevende medicatie.
Ik vroeg me af of er echt niet één arts is geweest die stiekem twijfelt aan de gekozen diagnose en openstaat voor een alternatief. Geen enkele rechter die de afweging maakt dat extra vitamines op zijn minst eerst geprobeerd zouden mogen worden vooral de ouders de zeggenschap over hun eigen dochter wordt ontzegd. Want deze maatregel is bijna net zo ingrijpend als de behandeling van hun kind. Een dubbele nachtmerrie zeg maar.