Dingen die ik niet begrijp
Appgroepen, niet iedereens lievelings. Ik vind er eigenlijk maar een paar leuk.
Die van onze redactie, de buurvrouwen-bff die ik met twee om de hoek wonende vriendinnen heb en de girlies-app met mijn dochters. De rest is als je het heel eerlijk bekijkt noodzakelijk kwaad. De klassenapp, de ‘lunchen we wel of niet op kantoor’- app en ga zo maar door. De ergste apps zijn de grote groepen waar je ongevraagd in gemikt wordt, bijvoorbeeld voor een feest waar je überhaupt niet naartoe kunt en waar allemaal mensen gaan reageren die je niet kent. Ik vind dat je in zo’n geval best uit de groep mag stappen. Omdat het toch altijd een beetje een onaardig statement is (I won’t sit with you), is het wel zo aardig om je vertrek even aan te kondigen, vind ik.
Maar goed. Wat ik niet begrijp en wat jullie me misschien kunnen vertellen is het volgende. Stel, je hebt een appgroep gemaakt voor een kinderfeestje. De inhoud ervan verloopt volgens een vast procedé. Je appt de uitnodiging, de wensenlijst en tijdens het feestje stuur je foto’s van het wel en wee van de kindertjes, daarna het verwachte aankomsttijdstip, vervolgens stuurt iedereen weer een bedankje en dan is het klaar met de appgroep. Maar dan heb je dus vaak types die dan uit die appgroep stappen. Waarom? Je hebt toch geen last van zo’n comateuze appgroep? Of vreet dat misschien geheugen? Ik zag het ook bij de klassenapp van mijn middelste dochter toen de kinderen naar de middelbare gingen. Ineens stapten sommige ouders uit die groep. Alsof ze acht jaar lang hadden gemoeten en nu bevrijd waren van het juk. Zoiets. Mij leek het reuze gezellig om af en toe nog een nieuwtje of fotootje te ontvangen van de andere ouders, maar sommigen zaten daar blijkbaar totaal niet op te wachten.
Is er een ik-stap-uit-appgroepen-protocol waar ik niet van op de hoogte ben? Ben ik gewoon een gevoelige zeur? Ik houd in ieder geval elk appgroepje aan. Als ze echt irritant worden, bestaat er altijd nog zoiets als dempen.
Door: May-Britt Mobach
