Deze week in BZV:
stierenballen, hengstenpiemels en zwemmen in moddersloten
Rachel: ‘Over deze week Boer Zoekt Vrouw kunnen we kort zijn: er werd gezwommen, er werd gebarbecued en er waren iets teveel close-ups van onderkantjes.’
Boerin Michelle
Michelle drijft haar mannen als een ongezellige akela door de champignonschuur om te testen of de sorteerlijn het doet. Opletten moeten ze. En schuifjes openzetten, putjes dichtdoen, en stapels kratten verslepen. Ruud zegt iets dieps over ‘balans zoeken’, waarna hij een stapel kratten laat vallen. Voor straf wordt hij naar de supermarkt gestuurd, (‘Wel even de statiegeldkratjes meenemen!’ roept akela Michelle hem na). Maarten ziet z’n kans schoon en vertelt Michelle dat het natuurlijk niet de bedoeling is dat ze hem de hele tijd gaat vertellen wat hij moet doen: ‘Ik laat het wel vaak toe, maar er zit een grens aan.’ Ik juich inwendig: Go Maarten! Michelle zegt wat schaapachtig dat hij het gewoon moet zeggen als ze te ver gaat.
‘Wat denk je dat ik nu aan het doen ben?’ hoor je ‘m denken. Desondanks heeft de mini-confrontatie effect, en er worden voorzichtig lieve dingen uitgewisseld over mooie ogen, vertrouwen en eerlijkheid. Michelle laat zich zelfs ontvallen dat Maarten ‘redelijk aan de eisen voldoet’, maar Maarten heeft de slag te pakken en ketst terug dat dat niet genoeg is. Als Ruud er even later weer is, en Michelle even naar de wc moet, jokt Maarten dat hij fijn met haar heeft zitten knuffelen. Ruud is daar zeker tien seconden stil van, maar hij pakt zijn rivaal terug door ’s avonds bij de barbecue de ideale schoonzoon uit te hangen. Über-introvert Maarten kan natuurlijk niet op tegen zoveel sociale knowhow, en gaat sneu in z’n eentje lapjes vlees omkeren.
Boer Wim
Tijdens het zwemuitje lijkt het alsof Wim z’n witte T-shirt nog aan heeft, maar dat is gewoon de kleur van z’n huid. Een klassiek geval van halfje boerenbruin. De meisjes sloven zich uit bij het water-pingpongen, maar Wim houdt het al gauw voor gezien en klimt op de kant. Paula vindt zijn onsportieve gedoe maar stom, en ook Marit begint het onderhand behoorlijk de keel uit te hangen dat Wim als een soort teflon koekenpan reageert op haar heldhaftige pogingen tot flirterig geplaag. Marit checkt al wel vast even hoeveel weken boeren eigenlijk op vakantie kunnen. Later bij de barbecue hoort ze zijn vrienden uit over of er kans bestaat dat Wim ooit een beetje tegengas zal gaan geven. Ze zeggen het niet met zoveel woorden, maar het antwoord is ‘nee’. Paula vertelt ondertussen een sterk verhaal over in slaap vallen op een doucheputje, en gooit met die tactiek veel hogere ogen dan haar rivale met haar gevraag. Wims vrienden moeten hem aan het eind van de avond nog even opfrissen over hoe dat ook alweer moest met oogcontact, want ‘Je kijkt niet heel vaak terug’. ‘O’, zegt Wim.
Boer Jaap
Jaap heeft een probleem met zijn bewateringssysteem en dus is er een beetje paniek in de tent. Het water loopt weg in de sloot en het bassin raakt steeds leger. Marian denkt even mee: misschien is er een lek. Geef die vrouw een medaille. Even later in het kantoor denkt ze nog even verder mee, over hoe Jaap z’n koffie wil, en of er een houdertje om het koffiebekertje moet. Ze bewondert Jaap omdat hij ‘hup verder’ gaat en Jaap beaamt dat hij inderdaad altijd heel erg van ‘hup’ is. Marian geeft hem nog even mee dat ze hem ‘superlief, maar niet in een negatieve vorm’ vindt, en dat is voor Jaap dan weer een ‘eye-opener’. Tot slot hebben ze het nog even over negatieve zelfbeelden en bedanken ze elkaar voor dit fijne functioneringsgesprek. ‘Blij dat je dat gezegd hebt’, zegt Jaap. Marian vindt het ook fijn dat ze het gezegd heeft, en dan gaat de telefoon. Het gesprek tussen Jaap en Petra op de rand van het waterbassin is iets minder gênant, maar niet veel. De dag wordt afgesloten met een waardeloze film. Jaap zit als een patser in het midden van de bank, met Marian onder zijn ene, en Petra onder zijn andere arm. Marian mag dan wel heel goed kunnen meedenken, maar Petra ligt met haar gepraat over ‘knuffelstage’ natuurlijk met een straatlengte voor.
Boerin Steffi
Steffi is jarig en krijgt niet alleen een plak chocolade van minstens ’n kilo (‘Daar gaat m’n dieet’) en parfum (‘Niet omdat je stinkt’) maar ook nog een serenade van twee niet zo heel toonvaste mannen. Precies alles waar Steffi een ‘tyfushekel’ aan heeft. Gelukkig is het daarna over tot de orde van de dag, en ontdoet ze tophengst Hennessy verbazingwekkend behendig van wat genetisch materiaal. Hennesy blijft als een soort plastic speelgoedpaardje nog een poosje op zijn turntoestel hangen. ‘Kort maar krachtig’, stelt Roel vast. ‘Nou, ik vond het toch een hele lengte’, grapt Harrold.
Terwijl Steffi samen met Harrold statafels opzet voor haar verjaardagsfeest, is Roel in de keuken iets knaps aan het doen met eierdooiers. Harrold heeft ineens iets paniekerigs. Het liefst zou hij Steffi over haar arm strelen, of bij haar hand willen pakken, maar wat als ze meer gevoelens heeft voor Roel, met zijn ingewikkelde banketbakkunsten? Als het feest begint, is Harrold er alles behalve gerust op dat Steffi ‘m nog wel ziet staan, maar Steffi laat zich niet in de kaarten kijken. Ze stelt Roel voor aan haar vrienden als ‘Optie 2’. Harrold zingt iets te hard mee met BZN-klassieker Just an Illusion.
Boer Marnix
Willemijn moet weg, want volgens Marnix moet ze eerst maar eens gelukkig zien te worden met zichzelf, in plaats van dat ze van hem verwacht dat hij dat voor haar regelt. Daar komt het althans op neer. Bertine en Janneke mogen blijven. Als ze even later gedrieën aan de picknicktafel zitten, begint Janneke alvast wat plannetjes te maken over hoe ze de boel straks gaat verbouwen als zij boerin is. De rest van de dag staan Janneke en Marnix vooral veel kont aan kont: bij het uitruimen van de vaatwasser, bij het scheren van de prijsstier, en even later in de stierenwasserette. Bertine vindt het allemaal enorme ongein en zit helemaal niet te wachten op een natte overall en platte grappen over stierenballen. Janneke wel. Lachen. Dan gaan ze zwemmen in een heel vieze sloot die zo te zien in rechtstreekse verbinding staat met de gierkelder. Marnix schept een flinke handvol zut van de bodem en gooit die in Jannekes oor. Ook dat vindt Janneke leuk. Er wordt gegild en kopje onder geduwd. Bertine kijkt verveeld de andere kant uit en zegt nuffig tegen de camera dat ‘Janneke haar maniertjes heeft, en zij de hare’. Misschien heeft Bertine ook wat mest in haar oor gekregen, anders had ze wel gehoord dat Marnix even daarvoor riep dat je met elegantie de strijd niet wint. De strijd op de boerderij van Marnix is overduidelijk gestreden.
foto’s: KRO-NCRV
Door Rachel Lancashire
Rachel Lancashire is redactiemanager en tekstschrijver. Ze woont met een heel lange Engelsman, een zoon, een dochter en de gezusters cavia (en ’s zomers vaak met een heleboel fruitvliegjes) in een iets te klein huis in een middelgrote binnenstad.
