Deze week in BZV: Iedereen is blij dat Jan te weinig brieven had, en Marnix knijpt katjes in het donker.
Rachel: “Even leek het erop dat de reünie-aflevering van BZV bij elkaar geknipte en geplakte fragmenten waren die we allang hadden gezien, afgewisseld met shots van boeren rond vuurkorven. Maar toen kwamen de bombshells…”
Boer Marnix
Marnix heeft vandaag een shirt en een speculaaskleurige trui aangetrokken waardoor hij er uitziet als een tandarts in weekendtenue. Jeetje, wat heeft hij goeie zin. Waarom hij zo proactief aan het redderen is, wordt later pas duidelijk. Hij heeft gewoon hatseflats een vriendin opgeduikeld toen de camera’s de andere kant op keken. Wat nou Janneke of Bertine? Hij heeft Emmy, met wie hij nog in de zandbak heeft gespeeld en op wie hij al twintig jaar stiekem verliefd is. Als Emmy arriveert slurpt hij bijna haar gezicht eraf. Alle andere boeren slaan het tafereel van een afstandje gade – Michelle stelt er zelfs haar wc-bezoekje voor uit. En wij maar denken dat Marnix een hork was.
Dat is hij ook, maar dat kwam steeds iets te duidelijk naar voren omdat al die BZV-vrouwen hem écht geen zak interesseerden. Het moest Emmy zijn. En ineens is hij een blije man die lachend thee zet voor iedereen en vuurtjes aanwappert voor de warme choco.
Boer Wim
Daar komt Wim aangewandeld. Alleen. We houden onze adem in… Is het uit? Nee hoor, dokter Marit is gewoon heel saai naar Vietnam met een goeie-doelenorganisatie. Gelukkig kunnen we even Skypen. Eigenlijk maar goed dat ze er niet ‘live’ bij is, want anders was Marit niet alleen verbaal betast door boer Jan. Verder is er niets te melden over Wim en Marit. Er worden pepernoten gebakken en er komt binnenkort een puppy. Huiselijk geluk alom.
Boerin Michelle
Michelle en Maarten hebben hun zondagse kleren aan. Af en toe lacht Michelle te hard maar verder winnen ze de prijs voor saaiste stel van de week. Ze roepen al drie afleveringen dat het ‘gewoon goed voelt’ en deze week doen ze dat nog een paar keer. Michelle kan Maarten voor honderd procent vertrouwen en ze is duizend procent zeker dat ze de goeie heeft gekozen. Maarten knikt en lacht vriendelijk. Binnenkort gaat hij emigreren naar Boekel.
Boerin Steffi
Ook wat Michelles mede-Boekelaar Steffi betreft is er weinig nieuws onder de zon. Er wordt voor de goeie orde nog wel wat gebloosd, maar verder is het wat de paardenfokster betreft kat in het bakkie en verder geen woorden meer aan vuil maken. Ze fluit Yvon nog wel gedecideerd terug als die wéér begint te zeuren tegen boer Wim dat hij meer had moeten flirten: “Als die meiden hem leuk vonden, dan hadden zij ook de ballen moeten hebben om dat tegen hem te zeggen.” Zo is het, Steffi, het gaat gewoon over ballen in het leven. Qua outfit heeft ze deze week gekozen voor een oranje hoodie waardoor ze een beetje op Kenny van Southpark lijkt.
Boer Jaap
Jaap komt als laatste aan. Alleen. Marian is vast op vakantie, misschien wel met dokter Marit in Vietnam. Maar dan blijkt dat het uit is. Jaap ziet bleek van ellende en op de achtergrond horen we de filmmuziek van Titanic. Yvon zet de zaag in Jaap: “Waar twijfelde je dan aan, Jaap? Vertel het ons.” Maar Jaap kan alleen maar “Ja, nee, ik weet het niet, ik weet het niet…” uitbrengen. Hij wordt bijna onpasselijk van al die verliefde mensen om hem heen, en je ziet hem denken en zich afvragen hoe snel hij met goed fatsoen weer in de auto kan stappen, terug naar zijn kas langs de A4. Maar Yvon is onverbiddelijk. Of hij misschien toch Petra nog een keer moet bellen, vraagt ze.
Jaap zegt dat hij dat al van plan was, maar volgens mij bedenkt hij dat ter plekke om ervan af te zijn. De voice-over zegt later dat Jaap inderdaad nog een paar keer een date met Petra heeft gehad, maar dat het op niks is uitgelopen. Tijdens de speeddateweek riep Jaap minstens vijf keer ‘You never get a second chance to make a first impression’. Hij kreeg nog gelijk ook.
En de andere boeren van dit seizoen?
Die waren er ook. Omdat ze niet genoeg brieven hadden gekregen, moesten ze voor straf zonder televisiecamera’s erbij zelf hun liefdesleven gaan regelen afgelopen zomer. En dat bleek een aantal van hen prima te zijn gelukt.
Boer Wilfred
Wilfred – hij van de melkrobot en de gigantische berg houtsnippers – is naar de reünie gekomen in een hysterisch blauw bloemenoverhemd. Hij knutselt een pizzaatje Hawaii terwijl hij met Yvon kletst. Hij heeft ene Doreen aan de haak, zo blijkt. Althans, hij heeft haar één keer een paar uurtjes gezien, en binnenkort komt ze een weekje bij hem wonen. Klinkt een beetje wiebelig allemaal, maar waarschijnlijk is hij binnen een jaar met haar getrouwd. Zo gaan die dingen namelijk wel vaker.
Boerin Saskia
Saskia de geitenboerin was de hele reünie vergeten, dus heeft gauw even een vest over haar bloesje aangetrokken en is in de auto gesprongen. Althans, zo lijkt het. Misschien is dat ook de reden dat ze in de keuken moet blijven om borrelhapjes klaar te maken, want de anderen mogen allemaal hun nette kleren niet vies maken. Saskia had negen brieven gekregen maar daar zat niet veel soeps bij. “Gewoon moedig voorwaarts,” verzucht Saskia, en dan moet ze van Yvon plakjes leverworst serveren.
Boer Jan
Ook Boer Jan heeft voor een hysterisch blauw overhemd gekozen, maar in een spannend camouflagepatroontje. Hij praat nog steeds in tegeltjeswijsheden en heeft deze week de lat extra hoog gelegd voor zichzelf door al zijn lompe one-liners in een kattenthema te doen. Het begint met: “Als ik zulke muizen op zolder had, zou ik de kat doodslaan en ving ik ze zelf” als hij via Skype kennismaakt met Marit. En niet lang daarna slingert hij Marnix naar het hoofd dat hij de kat in het donker knijpt (“Ik wou poes zeggen, maar ja”). Alle aanwezige boeren liggen gierend over de picknicktafel van zoveel lolbroekerij, maar ik ben stiekem blij dat Jan niet genoeg brieven had. Qua hork had ik al meer dan genoeg te stellen met Marnix.
Boer Rudie
Rudie heeft – u raadt het al – een hysterisch blauw overhemd aan: een flanellen exemplaar met grote blokken. Van de voorstelronde weten we nog dat zijn huis minder gezellig is dan de koelcel van een slager, maar Rudie hield ons al die tijd voor de gek. Met zijn drieëndertig brieven had hij net genoeg om niet sneu te lijken, en net te weinig om de hele zomer een cameraploeg op zijn erf te moeten dulden. Hij belde de leukste brievenschrijfster, Rianne, en met haar maait hij tegenwoordig regelmatig een stukje in het donker.
En toen was de reünie – en daarmee dit seizoen van BZV – voorbij. “Wat hébben we van jullie genoten”, zei Yvon. Voor de goeie orde gooit de regisseur er nog even een jankmuziekje in, waardoor we met een prettig weemoedig gevoel de aftiteling ingaan. Maar ik denk dat dit het laatste seizoen was.
Door: Rachel Lancashire
Rachel Lancashire is redactiemanager en tekstschrijver. Ze woont met een heel lange Engelsman, een zoon, een dochter en de gezusters cavia (en ’s zomers vaak met een heleboel fruitvliegjes) in een iets te klein huis in een middelgrote binnenstad.
Fotografie: Esmée Franken. Visagie: Charlotte van Gulik, Haar: Isabella Greuter
