Herkenbare irritaties als je een bed met je geliefde deelt
Regelmatig hoor ik mijn vriendinnen zeggen dat ze absoluut niet meer kunnen slapen zonder hun geliefde.
Althans, ze kunnen het wel, maar ze slapen samen stukken beter. Hoe ik dit ervaar? Precies andersom: ik doe geen oog dicht wanneer mijn geliefde naast me ligt. Begrijp me niet verkeerd: ik vind samen onder de dekens kruipen erg knus en gezellig, maar zodra er geslapen moet worden begint voor mij de hel. Tot rust komen kan ik echt alleen maar wanneer ik het rijk (het bed dus) voor mijzelf heb.
Herkennen mensen dit? Dan erger jij je ongetwijfeld ook mateloos aan onderstaande situaties:
1. Het licht van die verdomde telefoon/laptop
Dit is misschien wel mijn grootste ergernis: wanneer ik heerlijk probeer te slapen, maar mijn vriend nog niet kan slapen en besluit om maar even iets te kijken op zijn telefoon/laptop, met de helderheid op maximale stand. Ik geloof dat ik mezelf iedere avond hoor zeggen (schreeuwen): ‘Mag die helderheid wat lager aub?! Ik zie dit licht door mijn oogleden heen.’ Pure ellende.
2. Het geluid van voetbalwedstrijden
Oké, dit vind ik eigenlijk minstens zo erg als mijn eerste punt. De laatste tijd probeer ik iedere avond voordat ik ga slapen wat te lezen. Goed, ieder mens heeft natuurlijk zo zijn/haar eigen manier van ontspanning, dus mijn geliefde kijkt om te ontspannen graag naar voetbal, zo ook in bed. Je raadt het al: die voetbalgeluiden irriteren mij natuurlijk mateloos wanneer ik in alle stilte een boek wil lezen. En nee, oortjes zijn ook niet de uitkomst, want daar hoor ik het geluid gewoon doorheen.
3. Een ander ritme hebben
De grote boosdoener wanneer je samen een bed deelt: allebei een ander ritme hebben. Zelf sta ik het liefst op tijd op en ga ik vroeg naar bed, maar mijn geliefde is absoluut een nachtdier die voor twaalf uur niet moe te krijgen is. Dat is natuurlijk een ramp voor beide: wanneer mijn wekker gaat ligt hij woest in bed en wanneer hij andersom laat tandenpoetst (met die herriemakende elektrische tandenborstel) lig ik te briesen onder de dekens. Verder hebben we het fijn, hoor.
4. Er wordt op jouw helft gelegen
In elkaars armen liggen vind ik heerlijk, tot het moment dat er geslapen moet worden. Dan móet en zou ik namelijk alleen op mijn eigen helft liggen en mag er absoluut geen teentje of vingertje op mijn territorium terecht komen. Word ik ’s nachts wakker en is mijn geliefde alsnog uitgeweken naar mijn kant? Dan rol ik hem linea recta weer terug naar de andere helft.
5. Geen deken hebben
Nog zo’n akelig scenario: midden in de nacht wakker worden van de kou, omdat er geen deken meer over je heen ligt. Vervolgens moet je met man en macht die deken zien terug te krijgen, want je partner ligt er inmiddels helemaal opgerold in. Daar heeft toch echt niemand ’s nachts tijd voor?
6. Snurken
Of nog erger dan snurken: zwaar ademen. Daar word ik toch zo zenuwachtig van. Mijn geliefde wordt altijd kwaad – wel een beetje terecht – als ik hem om deze reden wakker maak. ‘Ik mag toch wel gewoon ademen?’ vraagt hij dan. ‘Ja, maar niet zo hijgen aub.’
7. Spiertrekkingen
Ook weer zo’n dingetje waar je eigenlijk helemaal niets aan kan doen en waar vrijwel iedereen last van heeft. Maar toch schrik ik me iedere keer weer rot wanneer mijn vriend in bed ineens spiertrekkingen krijgt. Vervolgens maak ik hem natuurlijk weer wakker door mijn dramatische reactie. Daarna gezellig samen klaarwakker.
8. ’s Nachts plassen
Dit gaat altijd gepaard met herrie, ondanks het feit dat de ander er alles aan probeert te doen om geen geluid te maken. Een teen die gestoten wordt of een hoofd, waardoor vervolgens alsnog weer dat licht aangaat. Zodra de ander naar de wc moet is het over met de rust.
9. De één is een knuffelaar en de ander een soloslaper
Zoals misschien wel duidelijk is, behoor ik tot de categorie soloslaper. Mijn geliefde vindt dit (best begrijpelijk) heel erg ongezellig en probeert toch altijd nog ergens in de nacht een been of een arm om me heen te slaan. Je raadt het al: dit wordt hem niet in dank afgenomen. Mijn theorie is dat soloslapers eigenlijk gewoon last hebben van claustrofobie en dus liever niet in de houtgreep gelegd willen worden.
10. Niet meer als een zeester kunnen slapen
Last but not least: wanneer je samen een bed deelt kun je dus niet meer heerlijk horizontaal in bed liggen, of als een zeester met je armen en benen gespreid. Als je me vraagt wat ik mis aan single zijn, dan is dit het antwoord. Geniet hier dus maar van, vrijgezellen.
