De zin die je helpt de ware liefde te vinden
Ik kan me mijn eerste date met mijn vriend nog goed herinneren.
Op dat moment had ik al zo veel mislukte dates met oneindig vage types achter de rug, dat ik me niet kon voorstellen dat dit het dan wel ineens zou zijn. Toch ging ik zonder tegenzin zijn kant op. Van een avond met een knappe en gezellige man is nog nooit iemand een slechter mens geworden, toch? En gezellig, dat was het. Ook al sloeg de vonk niet meteen over, konden we heerlijk praten, liepen we hand in hand richting het station waar ik de trein naar huis pakte en kletsten door via WhatsApp toen bleek dat ik mijn aansluiting had gemist en daardoor een flink stuk moest lopen.
Toch wist ik niet zo goed wat ik ervan moest denken. Ik analyseerde zijn woorden en gedrag met zinnen als: hij vindt me vast wel leuk, anders pakt hij mijn hand toch niet vast? en ontkrachtte dat weer met: maar hij heeft me niet gezoend. Die verwarring duurde een paar weken en laatst gaf ik aan hem toe hoelang ik twijfelde over hoe hij nu eigenlijk over mij dacht. Hij reageerde met iets wat ik niet verwachtte, maar wat de weg naar de liefde wel een stuk meer vrij baant als je het mij vraagt. ‘Maar wat vond je eigenlijk van mij? Was je daar überhaupt wel mee bezig?’
Daar had hij me, want daar had ik toentertijd inderdaad nog nauwelijks over nagedacht. Ik was zo druk met hoe hij over mij dacht en of er bij hem al gevoelens ontstonden, dat ik even vergat om zelf een mening te vormen. Natuurlijk merkte ik wel dat ik hem leuk vond, maar zonder duidelijke bevestiging dat hij daar hetzelfde over dacht, durfde ik dat gevoel niet eens te verkennen.
Vraag je op je volgende eerste date dus eens rustig af wat jíj eigenlijk van de ander vindt en probeer je niet druk te maken over hoe dat andersom zit. Het is enig als iemand je leuk vindt, maar als jij er daarna achter komt dat je het eigenlijk helemaal niks aan vindt met die persoon, is het ook geen verhaal om aan de kleinkinderen te vertellen. Happy dating!
Beeld: Only Murders in the Building
