De wijze man met de carkit

 

Zou de wijze man het door hebben gehad?

 

 

Tenminste, ik denk dat het een wijze man was, want hij bevond zich in een nogal dure auto.

 

Ja, nee, ik wil natuurlijk geenszins discrimineren, of iemand definiëren naar aanleiding van zijn auto, maar het lijkt mij logisch dat je niet in een heel dure auto rijdt als je geen cent te makken hebt, toch? En te makken centen verdien je doorgaans met werken, en werken doe je op een plek waar je met diploma’s of stage hebt aangetoond wat je zoal kunt. Of ben ik nu ouderwets?

 

Nou ja, anyway… dit was echt zo’n auto waarvan je denkt: zo hé, die heeft een goede baan. En dat had hij ook, want dat kon ik horen. En dat is wat ik eigenlijk wilde vertellen! Ik kon dat horen toen ik naast de man stond bij de brug die plotseling openging.

 

Of dicht? Ja, daar gáán we weer. Ik probeer echt alle discussies te vermijden hoor.

 

Nou ja, we stonden dus samen te wachten voor een brug waar we even niet overheen mochten rijden. Ik met mijn fiets – want ik ben helaas geen wijze vrouw, maar gewoon nog steeds een schrijfster zonder bestseller – en hij dus met zijn peperdure auto. Zo’n auto die vanzelf afslaat als hij stilstaat. Vroeger moest je dan naar de garage, maar nu is dat milieubewust, en ook dáár hoeft zo’n wijze autobestuurder dus al niet meer zelf aan te denken tegenwoordig.

 

Maar waar hij nog wél aan moet denken, is het volume van zijn carkit, én aan het feit dat niet elke dure auto een gepantserd exemplaar is. Dat wil dus zeggen dat er niet alleen dingen naar bínnen kunnen, maar ook naar buíten. En daarmee doel ik in dit geval op geluid.   

 

Deze meneer bij de brug besprak namelijk telefonisch de te nemen stappen voor een klant. Of was het toch een vijand? Of misschien was het wel een familielid, ik weet het niet. Maar in elk geval was het een bekende naam, en weet ik nu wat hij gedaan heeft en ook wat hij daarmee heeft verdiend. En dat was vast niet de bedoeling.

 

En toch gebeurt het best vaak dat mensen dat niet door lijken te hebben. Dat ze naast jou parkeren en dan nog even dat laatste telefoontje afmaken. Maar dat ik dan buiten de auto kan horen dat ze vanavond met iemand afspreken in een hotel (en dat hun partner dat helemaal niet hoeft te weten) dát hebben ze dan niet in de gaten. En dat vind ik dus al niet zo slim.

 

Maar iemand die momenteel in het nieuws is bespreken via je carkit, terwijl je met een afgeslagen (en dus volkomen geruisloze) auto staat te wachten voor een open brug…

 

Of is ie dan toch dicht? Ik twijfel nu toch weer. Nou ja, gelieve geen discussies hieronder over het open of dicht zijn van een brug alstublieft, want ik heb gewoon geen letters genoeg meer om ook dáár nog mee aan de slag te kunnen in deze column.

 

Ja, hoewel ik natuurlijk ook geen oplossing geef voor die carkit, ik weet het. Maar ik ga er blind vanuit dat iedereen dat zelf wel kan bedenken. Zeker een wijs iemand met een goede baan en een dikke auto.

 

Maar toch… Ik wilde eigenlijk ook graag nog kwijt dat ik zo’n man dan veel minder slim vind overkomen dan hij mij, met zijn dure bak, wil laten denken.

 

Maar ja, het toegestane aantal letters is helaas weer op, en ik moet dus al gaan afro… tuut, tuut, tuut, tuut.

 

 

 

Door: Tineke

Tineke is schrijfster van de boeken “Toch?” en “Stof Genoeg” en ze blogt ook zo nu en dan. Ze woont op het platteland met één (leuke) man, twee (lieve) kinderen, drie (onbespeelde) muziekinstrumenten, vier (wisselende) mantelzorgprojecten, een (bijna) vijfde boek, haar zesde (luie) kat, en (dus) ongeveer zeven muizen.

Afbeelding van Tineke