Franska.nl

De vrouw met het punthoofd

Tut B. uit Mopperdorp kwam weer voorbij op mijn tijdlijn.

 

En waar ik dat eerst altijd een feestje vond, vind ik daar nu niets sociaals meer aan. Ik heb het helemaal gehad met dat gemopper en gezeur. 

 

Maar ja… van Facebook ga ik niet zomaar af, omdat best veel klanten van mij “erop zitten”. Dus dan blijft het zaak om af en toe even mee te kijken. Maar dan valt het me vooral op dat veel klanten die “erop zitten” er eigenlijk helemáál niet zo óp zitten. In elk geval er niet bóvenop! 

 

Ik zou sommige commentaren op mijn reclame-uitingen namelijk onmiddellijk verwijderen. Als het onbeschoft, beledigend, of gewoon niet waar is dan zou ik het eraf mieteren. Gewoonweg om mijzelf, mijn product en mijn klanten te beschermen tegen het overschot aan gal. Gal dat geen enkel ander doel dient dan iemand die overal al is uitgekotst een plekje te geven om toch nog even leeg te kunnen lopen. En elkaar beïnvloeden is leuk, maar wel op een beschaafde manier graag. 

 

Toch is het nu nog not done om zulke figuren te deleten. Als ze in mijn tuin staan te schelden kan ik ze laten wegslepen, maar op mijn site mogen ze zich gewoon vrijelijk uiten. 

 

Alleen zie ik geen enkel nut meer in het laten beledigen van mezelf, of het afzeiken van mijn vrienden, klanten en producten door zulke types. Ik heb mijn boekensites dus ook maar min of meer opgeheven, want ik wil ook geen schijnwerpers meer bieden aan zulke mensen. Ze maken maar een eigen site aan. En als je ziek bent moet je geholpen worden, en dus niet op een podium worden gezet. 

 

Het doet me eigenlijk een beetje denken aan vroeger. Aan de vrouw met de baard in het circus. Of die met de drie borsten. Niemand kwam erop om deze mensen te helpen en te beschermen. Iedereen vond ze maar raar, maar ze kwamen er toch graag naar kijken en ze uitlachen.  

 

Dat zou nu niet meer kunnen, zou je zeggen. En toch zie ik mensen nu soms dingen posten waarvan ik denk: … néé… ??!!??… ECHT??? En ik kijk, ik lach, of ik erger me blauw. Maar ik help ze niet. Terwijl Facebook voor hen nu eigenlijk niks anders is dan dat circuspodium van vroeger.

 

Ik zie mensen die voor de klas staan soms dingen posten waarvan ik als schooldirecteur zou denken: dit soort types zie ik niet graag voor mijn klassen staan. En toch laten we ze ijskoud onze kinderen vertellen hoe de wereld in elkaar zit. Terwijl zij dus eigenlijk zijn verworden tot de vrouw met baard op het podium, waar ik me schaamteloos aan kan vergapen op Facebook, maar ik help ze lekker niet. Sterker nog: ik denk dat ze allang niet meer te helpen zíjn.

 

Gescheiden mensen met een fijne woning. En hun ex heeft ook een nieuwe woning. En hun nieuwe partner heeft er ook nog eentje. En diens ex ook. In het weekend gaan ze lekker naar hun vakantiehuisje. En op Facebook maar mopperen op de regering, omdat de regering een woningtekort zou hebben gecreëerd. Ja, ehhhhh…

 

Of mensen die nog altijd fanatiek protesteren tegen de coronaregels, terwijl er helemaal geen coronaregels meer zijn. Die commentaar hebben op politici, maar uit protest niet gaan stemmen. Wat denk je dan te bereiken? Als je niet bevriend bent met zo’n politicus dan leest hij dat toch niet? 

 

Maar ik wel, en ik kan er niks mee. Sterker nog, waar ik er vroeger vreselijk om moest lachen, krijg ik er nu een punthoofd van.

 

Hééé… een vrouw met een punthoofd? 

 

Zou ik daar nog iets mee kunnen verdienen op de kermis? 

 

Of op Instagram of TikTok?