De terreur van
de mobiele
telefoon
Zeg eens eerlijk: hoeveel tijd zit jij per dag op je scherm? En dan heb ik het niet over de computer op je werk, maar over het aantal uren dat je naar je telefoon zit te koekeloeren en geen echt contact hebt met de mensen om je heen.
De tijd die een mens gemiddeld op zijn telefoon doorbrengt stijgt en stijgt. En ik maar denken dat alleen pubers dat doen. Niets is minder waar. Ik doe het zelf ook. Kijk voor de grap eens om je heen als je bijvoorbeeld in de trein zit. Bijna iedereen doodt de reistijd door iets op haar telefoon te doen. Je maakt gewoon geen praatje meer met je buurvrouw. Zij wil liever niet gestoord worden in haar appgesprek of bij het kijken naar Insta-plaatjes.
Ook ik zit af en toe zenuwachtig aan mijn telefoonhoesje te friemelen. Ik hoorde mijn telefoon toch bibberen en ‘Ping’ roepen? Want hé, er komt altijd iets interessants voorbij, nietwaar? Schiet jij nou effe op met je verhaal, denk ik als ik naar mijn gesprekspartner luister. Dan kan ik snel op mijn telefoon kijken. Oh wacht, jij klets toch wel even door, werp ik even nonchalant een blik op m’n schermpje. ‘Jaja, hmm hmmm.’ Ik luister wel. Met één oor en één oog ja. Met dat andere oog kijk ik even snel naar het suffe filmpje van die kat, dat ik via Facebook kreeg toegestuurd. Haha lachen zeg! ‘Goh, nou zeg, jeetje’, zeg ik op tijd tegen mijn gesprekspartner, ‘het is allemaal wat hé?’
Geen idee waar het gesprek nu eigenlijk over ging, maar ik ben nu wel weer bij met m’n mail, mijn WhatsApp en het nieuws. Maar oh, wat word ik chagrijnig als me dat zelf overkomt. Zit ik net met mijn pubers te kletsen, denk ik, kijken ze steeds op hun scherm. Eigenlijk zeggen ze daarmee: ‘Ja lekker mam. Boeien. Jij bent echt niet interessant voor mij.’ Net zoals ik dus doe als ik aan m’n schermpje geplakt blijf.
Het is een epidemie. Want de telefoons nemen al het echte contact over. De verslaving om toch snel te willen weten wat er verder nog gebeurt is echt verschrikkelijk. Het zegt eigenlijk dat ik iets anders veel interessanter vind dan het luisteren naar jou. Ik leer daardoor nauwelijks nieuwe mensen kennen, omdat ik bijna schrik als er een vreemde tegen me praat. Dan voel ik me gewoon gestoord in mijn eigen bubbel. Wist je dat je alleen al door het vasthouden van je telefoon de ander onbewust het gevoel geeft dat hij niet zo belangrijk voor je is? Dat is toch verschrikkelijk?
Kijk maar eens naar dit filmpje op YouTube, je zult er versteld van staan. Mijn eigen telefoongedrag werd er pijnlijk duidelijk door. Want ook ik ben onderdeel van deze verschrikkelijke epidemie. Mijn telefoon houdt automatisch bij hoe vaak ik ‘m per week vasthoud. De afgelopen zeven dagen heb ik ‘m gemiddeld 72 keer opgepakt. Met als klapper afgelopen donderdag… 132 keer. Ik zeg niks meer en ga me diep schamen…
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
