De tarieven van dierenartsen lopen nogal uiteen, kwam ik achter
Zou de ervaring van mijn nieuwe dokter terug te zien zijn op de factuur, vroeg ik me af.
Hond Jip had er geen zin in die ochtend. Tijdens ons eerste wandelingetje sjokte ze een beetje achter me aan, deed een plas en draaide zich meteen om. Dat ze naar huis wilde, dat past niet bij haar. Opeens bleef ze staan om over te geven. In haar ogen stond te lezen dat het niet goed met haar ging. Amper thuis gaf ze weer over. En nog eens en net zo vaak totdat er niets meer over te geven viel behalve gal. We belden de dierenarts. De zoveelste piepjonge net wel of nog net niet afgestudeerde arts merkte als eerste wat tandsteen bij hond Jip op, maar verder leek haar niet veel aan de hand te zijn en zou een injectie tegen misselijkheid en overgeven Jip er weer bovenop moeten helpen.
Maar de volgende ochtend kon Jip niet meer op haar poten staan en vreesde ik opeens met grote vreze dat ze het weekend niet zou halen als er niet werd ingegrepen. We mochten gerust nog een keer langskomen bij de dokter. Al kon dat pas tegen het einde van die vrijdag.
Bij het uitlaten van Cato vroegen mijn hondenvrienden in het park waarom ik maar met één hond op stap was. Ik was toch hopelijk niet bij die ene praktijk verderop, wilde de een weten. Want als dat zo was had een ander nog wel wat rampverhalen voor me – verkeerde diagnose, geen diagnose, hoge rekeningen en twee rekeningen voor het laten inslapen van een en dezelfde kat.
Binnen het uur had ik een afspraak bij een andere praktijk waar ik na nog een uur terechtkon. De dierenarts – een man van mijn leeftijd met een wereld aan ervaring – stelde na een bloedonderzoek een acute pancreasontsteking vast die met de juiste medicatie en een dieet binnen drie dagen genezen zou moeten zijn – ‘laat het me even weten, want dat stel ik op prijs en als er dit weekend iets gebeurt mail me dan want we checken onze mail regelmatig’.
Zouden de ervaring en de toewijding van mijn nieuwe dokter terug te zien zijn op de factuur, vroeg ik me later af. Er was inderdaad een significant verschil en dat viel me niets tegen: de tarieven van mijn nieuwe dierendokter liggen – ja, je leest het goed! – aanmerkelijk lager. Hoe dat kan? De tarieven van dierenartsen zijn niet gereguleerd, wat wil zeggen dat elke dierenarts in principe kan vragen wat hij wil. Kleine dierenpraktijken worden vaak overgenomen door grote partijen en die drijven de prijs op waardoor er meer geld wordt gevraagd voor zorg die eigenlijk betaalbaar zou moeten zijn.
Op maandag bel ik mijn nieuwe dierendokter om te melden dat Jip weer zo goed als de oude is. ‘Mag ik trouwens blijven?’ wil ik ook weten. ‘En is er dan ook plek voor hond Cato?’