De ster van Gerri

 

Ik kreeg wel iets. Een wèh, wèèh, wèèèh gevoel en een mop die zo gaat: ‘Ken je die van Gerri en Da Vinci en de tweede ster?

 

 

Ik houd van vaste gezichten. Heb nu al een knoop in mijn buik dat Edwin Evers vrijdag zijn laatste radio-uitzending presenteert en ik kan elke keer weer verheugd opkijken als Sesamstraat voorbij flitst en ik nog steeds de brommende bas van Aart Staartjes hoor. Het NOS Journaal heeft ook zo haar vertrouwde types. Gerri Eickhof is er een van. De man die als bijnaam ‘de muts’ heeft, want waait er een sneeuwvlok, dan trekt Gerri zijn met bont gevoerde exemplaar uit de kast die hij ongetwijfeld een keer van Peter d’Hamecourt, zijn oud-collega correspondent uit Moskou, heeft gekregen.

 

Gerri dus. De man die zijn persoonlijke mening niet kan wegpuffen als het om AJAX gaat en die nooit te beroerd is om het land in te trekken en zijn thermometer onder de oksel van de Nederlander te steken. Gisteravond had hij iets bijzonders bedacht. De Michelinsterren werden uitgereikt en Gerri had een sterk staaltje participerende journalistiek op het menu.

 

Naar Da Vinci in Maasbracht zou hij gaan, het restaurant dat sinds 2014 twee sterren had, maar waar vorig jaar een ster was ‘afgepakt’ door de Franse eetmaffia. De chef had zich gerevancheerd (want ja zeg, dat laat je je toch niet gebeuren) en nu spande het erom. Gerri zakte af naar het zuiden en liet zich de vier gangen goed smaken. Wel benoemde hij dat hij het bonnetje netjes had betaald. Je bent een objectieve journalist of je bent het niet.

 

We horen wat stemmen van het volk en zien Gerri, die, zo stel ik me voor, net een klein boertje in het linnen servet heeft gelaten, en ons met een blosje op de wangen zegt dat hij inmiddels ‘best een beetje een kenner is als het om sterrenrestaurants gaat’ en dat hij het vond smaken naar twee sterren. Ook zegt hij nog dat het uniek zou zijn als de tweede ster komt, want de mannen van Michelin hebben nog nooit hun mening binnen een jaar herzien.

 

 

goude sterretjes

 

En wat blijkt… roffelderoffel en terug naar de studio, terug naar Rob Trip, Da Vinci heeft haar tweede ster NIET gekregen.

 

Ik kreeg wel iets. Een wèh, wèèh, wèèèh gevoel en een mop die zo gaat: ‘Ken je die van Gerri en Da Vinci en de tweede ster? Nou, die kregen ze niet.’

 

Maar Gerri had in ieder geval zijn buikje rond en ik mijn buikje ervan vol.

Door: Pleuntje van der Horst