De schoonzoon van Iris
Als Iris op haar kleinkinderen past is dat voor haar altijd een groot feest. Ze is graag in het huis van haar dochter en schoonzoon. Maar niet alleen de kleinkinderen houden haar bezig…
‘Terwijl ik met een lege wasmand van de zolder naar beneden loop, hoor ik hem zachtjes praten. Hoewel de deur naar zijn werkkamer op een kier staat kan ik hem net niet verstaan. Alain, mijn schoonzoon, zit aan zijn bureau te videobellen met een vrouw. Maar of het een collega is of iemand anders, dat weet ik niet.
Je zou zeggen dat het er ook niet toe doet met wie hij zit te praten. Hij is aan het werk en praat met heel veel mensen. Maar zo simpel is het voor mij niet. Niet meer, want sinds een paar weken vertrouw ik mijn schoonzoon niet meer.
Het begon allemaal tijdens de doop van mijn jongste kleindochter afgelopen januari. Het meisje was eigenlijk een ongelukje, maar mijn dochter was zo dolgelukkig dat ze na twee kindjes die ze via een lang en zwaar ivf-traject had gekregen, zomaar spontaan zwanger werd. Deze baby, Noortje, was dus een heel bijzonder cadeautje.
Tijdens haar zwangerschap viel het me op dat Alain wat afwezig was. Ik pas twee keer per week op de kindjes dus ik zie mijn dochter en mijn schoonzoon regelmatig. Ik ben alleen, heb alle tijd en vind het heerlijk om zoveel tijd met de kindjes door te brengen. Na een lange werkdag zorg ik dat ik gekookt heb en eet ik nog even met ze mee voor ik weer naar huis ga. Maar het gebeurde steeds vaker dat Alain belde dat hij moest overwerken of dat hij in een hotel bleef overnachten als hij wat afspraken verder van huis had.
Mijn dochter zocht daar niets achter. Ze was aan het einde van zo’n dag moe en wilde eigenlijk graag vroeg naar bed. Maar ik vond het toch vreemd dat Alain mijn zwangere dochter zo een beetje aan haar lot overliet. Toen Noortje eenmaal was geboren leek hij niet echt blij te zijn. Hij zat erbij alsof het hem eigenlijk niet aanging en lachte afwezig toen ik hem feliciteerde. De dagen die volgden had hij weinig oog voor de verzorging van Noortje of mijn dochter en zodra hij de mogelijkheid had trok hij zich terug in zijn werkkamer. Omdat hij het zo druk had met een opdracht.
Ik begon iets te vermoeden tijdens het doopfeest van de kleine Noortje. Er was een fotograaf ingehuurd die de ceremonie en het feest daarna thuis zou vastleggen. Ze vroeg een paar keer aan Alain of hij even tijd kon vrijmaken om met zijn gezin op de foto te gaan. Maar iedere keer had hij wel weer een smoesje. De bel ging en hij moest de deur opendoen. Hij wilde de gasten eerst wat te drinken geven. Hij kwam er zo aan, echt. Op een gegeven moment zag ik hem met zijn telefoon in de hand naar boven zag glippen. Pas toen mijn dochter hem ging zoeken kwam hij weer naar beneden.
Sindsdien ben ik op mijn hoede. Mijn dochter heeft het druk met de baby en de twee andere kindjes en heeft niks in de gaten. Hoewel ik Alain tot nu toe nog niet heb betrapt zegt mijn intuïtie dat er iets niet klopt. Hij ontwijkt me en zorgt er wel voor dat hij nooit alleen met mij in de kamer is. Maar ik weet bijna zeker dat Alain iets uitspookt, ik voel het gewoon.
Wat dat precies is, daar kan ik maar niet achter komen en dat frustreert me enorm. Maar ik moet mijn mond houden en afwachten. Want ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om dit met mijn dochter te bespreken en haar blije wereldje met de baby en de kindjes op zijn kop te zetten’.
Iris haar naam is vanwege privacy gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
