Franska.nl

‘De patiënten liepen met mamma weg’

Zo lang Gerdien zich kan herinneren, werkte haar moeder in de huisartsenpraktijk van haar vader. Daar was ze dag in dag uit te vinden.

‘Zo lang ik me kan herinneren, werkte mijn moeder in de huisartsenpraktijk van mijn vader en daar was ze dag in dag uit te vinden. De patiënten liepen met haar weg. Altijd begaan met hun lot, altijd informeren naar de thuissituatie, een ijzersterk geheugen voor familierelaties, altijd aardig en eeuwig opgeruimd. Als mensen wel eens aan haar vroegen of het niet moeilijk was om in de schaduw van haar man te staan, zei ze altijd dat ze zoveel voldoening uit haar werk haalde dat dat alles goedmaakte – en daarin geloof ik haar op haar woord.

Maar alles veranderde toen mijn vader een jaar of wat geleden besloot dat hij er niet langer in zijn eentje voor wilde staan en hij het na al die jaren tijd vond om een tweede arts in de praktijk aan te nemen. Dat was een vrouw en die was niet alleen jong, mooi en getalenteerd, maar ook opvallend joviaal naar mijn vader en uitgesproken gereserveerd naar mijn moeder. Dat deze praktijk anders was dan de doorsnee praktijk – waar de hiërarchie tussen dokter en praktijkondersteuner groter is en de taken veel sterker afgebakend – daar had deze dokter geen boodschap aan. Zij behandelde mijn moeder zoals ze elke collega in een ondersteunende rol zou behandelen. En daar had mijn moeder – heel begrijpelijk – best moeite mee.

Ik was de eerste met wie ze erover sprak. Beeldde ze zich iets in wat er niet was? Zag ze beren op de weg? Of was mijn vader echt gecharmeerd van deze vrouw – en vice versa? Waar mijn moeder zich eerst nooit met make-up had beziggehouden, begon ze zich opeens een beetje op te maken en vroeg ze of ik met haar wilde gaan shoppen omdat ze hoognodig aan wat nieuwe kleding toe was.

Mijn moeder voelde zich duidelijk niet langer senang en veranderde van de zelfbewuste, stralende vrouw die ze altijd was geweest in een best wel onzekere en ongelukkige iemand. Ze was haar plek in de praktijk kwijtgeraakt, zei ze. Ze voelde zich niet langer de spil waarom het draaide en had het gevoel dat niemand haar zou missen als ze ermee zou stoppen.

Met mijn vader viel er geen zinnig woord over te wisselen, want die hield vol dat mamma zich dingen in haar hoofd haalde die er niet waren. Totdat mijn moeder hem op een namiddag met hun nieuwe collega betrapte toen ze innig stonden te zoenen. Mamma had wel degelijk heel goed aangevoeld hoe deze mevrouw zich tot mijn vader verhield en waarom ze zo neerbuigend had gedaan. Mamma probeerde nog wel te redden wat er te redden viel, maar trok aan het kortste eind. Na al die jaren dat ze voor mijn vader had klaargestaan, liet hij haar vallen voor een nieuwe mevrouw die jonger, mooier en ongetwijfeld spannender was dan zij.

Na een periode van hoogoplopende ruzies stelde ze mijn vader voor de keuze: ‘zij eruit of ik eruit.’ Hij koos voor de andere vrouw en vroeg echtscheiding aan. Mijn moeder ging door een ontiegelijk diep dal en eindigde na al die jaren in een appartement en vond uiteindelijk een baan in een grote huisartsenpraktijk in de stad. Daar heeft ze zichzelf weer teruggevonden en ook weer plezier in haar werk gekregen. Want net zoals eerst lopen de patiënten met haar weg en dragen haar nieuwe collega’s haar op handen om haar kennis, ervaring en toewijding.

Dat mamma het voor elkaar heeft gekregen om over haar eigen schaduw heen te stappen en zichzelf opnieuw uit te vinden, dat verdient respect. Ik kan me dan ook geen beter rolmodel voorstellen.’

‘Misschien heb je dit artikel al eerder gelezen op Franska.nl. Omdat we blijven groeien willen we deze mooie verhalen ook graag delen met onze nieuwe lezeressen.’Heb jij een moeder-dochterverhaal dat je wilt delen? Dat kan ook anoniem. Als je mailt naar info@franska.nl onder vermelding van ‘moeders en dochters’ nemen wij contact met je op.