De nummer één hotelirritatie
Mijn huis ontvluchtte ik twee dagen, want er zijn bezichtigingen. Laat het weer nou precies ook fenomenaal zijn, dus boekte ik een hotel aan het water in de buurt
Ter ontspanning en vermaak. Ik ben ontzettend bedreven in van de nood een deugd maken. Alleen hield ik er even geen rekening mee dat mijn aller-aller-allergrootste hotelirritatie ook present was: een föhn met een flutbriesje. Mensen met hotels, wáárom doen jullie dit?
Als de föhn vastzit aan de muur, dan weet je eigenlijk al dat het hommeles is. Daar is namelijk geen fatsoenlijke luchtstroom uit te persen. Ik heb zelf minimaal windkracht tien nodig om mijn haar aan het wapperen te krijgen, laat staan dat het nog een beetje wil drogen. Meestal neem ik uit voorzorg een föhn mee, maar die zat ergens onderin een verhuisdoos, dus checkte ik in op goed vertrouwen. Lekkere locatie, lekkere kamer, goede badkamer, maar een heel verdrietig snoertje uit de muur. Kak.
Vanmorgen werkte ik een paar uur buiten de deur, daarna ging ik sporten, toen moest ik natuurlijk douchen en vervolgens wilde ik lekker even lunch bij de (brallen)tent beneden. Die valt een beetje in de categorie: zien en gezien worden. Niks mis mee, als je haar goed zit. Vol goede moed spoelde ik mijn shampoo lekker door mijn haar en ik prevelde gebedjes naar boven dat de föhn al mijn verwachtingen zou overtreffen. Ik pakte het ding, plugde ‘m in, drukte op de knop en heel traag en verdrietig begon er achterin de föhn iets te pruttelen. Tegen de tijd dat de luchtstroom bij mijn haar terecht kwam was alle vaart er alweer uit. Het resultaat was dat de lucht een beetje tegen mijn lokken aan getuft werd, maar drogen? Ho maar.
Nu zit ik dus met klammig haar boven mijn gambasalade en dat terwijl ik omringd ben door jasje-dasje-figuren (die thuis wél een goede föhn hadden) en perfect gekapte types met irritant mooi gekrulde lokken. Ik zie er zelf uit alsof ik de hele dag op het strand zat en te bedonderd was om mijn haar nog even droog te blazen. Of nog erger: alsof ik net uit bed kom rollen en te bedonderd was mijn haar te doen. Het andere alternatief was mijn haar een uur föhnen, waardoor de betreffende föhn en ik beide oververhit zouden raken. En oververhitting door een föhn was op een hete dag als vandaag gewoon geen optie en daarom zit ik hier heel erg de verwaaide beach look te beoefenen, in de hoop dat ze denken dat het echt zo is.
Ondertussen luister ik een gesprek af tussen zes mannen, waarvan er eentje uitroept dat-ie gescheiden is en nooit meer wil trouwen. Ik hoop maar dat ik zijn stellige antwoord niet veroorzaakt heb met mijn half natte, onverzorgde lokken. En anders is het de schuld van dat kutterige föhntje waar je niet eens je wimpers mee droog krijgt. Dat jullie het even weten.
Door: Adeline Mans
