Franska.nl

De natuurlijke look

Soms krijg je wonderbaarlijke complimenten.

 

Zo heb ik ooit een compliment gehad voor mijn lieve zwangere buikje, terwijl ik helemaal niet zwanger was. Pijnlijk voor mij, en pijnlijk voor degene die me complimenteerde.

 

 

Gelukkig konden we er daarna samen hartelijk om lachen, maar ik ging natuurlijk wel meteen op dieet. Dat hielp helaas geen moer, en dat maakte de focus op mijn buik alleen maar groter, maar toch… al die ellende begon met een aardig gebaar. En aardige gebaren zijn belangrijk. Zeker nu, nu de wereld op zijn kop staat door gewelds- en natuuruitbarstingen zijn complimenten veel belangrijker dan op- en aanmerkingen.  

 

 

En zo geschiedde dus onlangs ook door iemand die dacht dat ik meedeed aan een trend. Een trend waar je in de huidige tijd wel een beetje lef voor moet hebben, omdat het verband houdt met iets waar we als allereerste op beoordeeld worden. Ons uiterlijk!

 

 

Het uiterlijk maakt dat je ‘BAM” op elkaar valt, en je karakter, geuren en gedragingen maken dat dit standhoudt of weer afloopt. Dat je van elkaar gaat houden, en als je elkaar dan heel erg lief vindt, omdat je weet wat die ander waard is, maakt het uiterlijk niet meer zoveel uit.

 

 

Gek eigenlijk, dat we er wel een enorm punt van maken. Dat we zelfs influencers hebben die ons aanzetten tot borstvergrotingen, ooglidcorrecties, lipontploffingen, haargrenscorrecties, biluitbreidingen, penisverlengingen, vaginarenovaties, gebitssloperijen en het stutten van losse onderdelen. Nou ja… Tot het moment dat influencers weer spijt hebben en dan weer filmpjes gaan posten van het weer terugbrengen van het lijf in de oorspronkelijke staat. Ahum. Want uiteraard is zo iemand dan ook weer iets ouder en past de “oorspronkelijke” staat net zo hard weer niet bij de leeftijd van dat moment.

 

 

Maar wat bij mij dan valt onder “authentieke onderdelen” – die de waarde enorm drukken – zie je bij hen toch nooit helemaal “oorspronkelijk” terugkeren. En nu ik het zo opschrijf vraag ik me eigenlijk af in hoeverre zo’n influencer nou “influenst”. Op mij hebben ze vaak precies andersom invloed. Als ik iemand zie die op een pop lijkt, krijg ik geen enkele neiging om naar een kliniek te rennen om ook zo te worden. Ik heb me eigenlijk wel verzoend met de authentieke onderdelen van het huis waar mijn geest in woont. En ik ben blij dat ik nog steeds op mezelf lijk en mezelf herken.

 

 

Maar dat maakt dus ook dat ik blijkbaar aan een nieuwe trend lijk mee te doen. De trend van er “natuurlijk” uitzien. Alicia Keys is er ooit mee begonnen, en Jennifer Lopez, Cindy Crawford en Angela Groothuizen volgden al snel. Je komt er natuurlijk ook weer effies mee in beeld, en wellicht dat ook daarom Pamela Anderson onlangs op een rode loper verscheen zonder een spoor van make-up. En als deze dames dat doen heet het ineens een trend en krijg je er complimenten voor. Zo ook ik dus pasgeleden.

 

 

‘Wat stoer dat jij zonder mascara de deur uit durft,’ zei iemand, ‘net als Pamela Anderson!’

 

 

En omdat het lief bedoeld was (dat hoop ik tenminste) heb ik maar niet verteld dat ik door de chemo gewoon helemaal geen wimpers meer héb om mascara op te smeren. En dat dát waar Pamela zo beroemd mee is geworden bij mij net geamputeerd is, heb ik ook maar weggelaten. Het was voor die drie seconden toch even lollig om met haar vergeleken te worden, omdat ze vroeger doorging voor bloedmooi.

 

 

Dus ik heb er maar van genoten. Terwijl ik me eigenlijk weinig “oorspronkelijk” voel.