De muziekschool hoorde bij je opvoeding volgens mijn moeder
Maar wat had ik een hekel aan blokfluitles.
Ik las vanmorgen ergens dat de muziekscholen gaan verdwijnen. Er is vanuit de gemeente steeds minder geld beschikbaar voor subsidies en de lessen worden voor veel ouders te duur. En als je moet kiezen tussen zwemles of een valse toonladder op de blokfluit met ‘Boer er ligt een kip in het water’ dan is de keuze snel gemaakt.
Meine Gute, wat haatte ik die muziekles vroeger. Het hoorde bij de opvoeding vond mijn moeder, net als met mes en vork leren eten, maar ik probeerde er iedere week weer onderuit te komen. Het enige wat ik er leuk aan vond was dat ik als zevenjarige eindelijk ergens alleen naartoe mocht fietsen.
Ik had les van Broeder Raphael in een oud klooster in het dorp waar we toen woonden. Dat was al geen vrolijke plek en die leraar was ook niet van de gezellige soort. Bovendien wilde ik graag meteen resultaat als mijn vingers de gaatjes van de fluit raakten, maar daar moest je natuurlijk voor oefenen. Iedere dag als je uit school kwam.
Nou, daar had Ireentje mooi geen zin in. Ik deed dat meestal op zaterdagochtend, 5 minuutjes voor de les begon. Geen wonder dat ik geen talent bleek te hebben voor een melodietje. Uit frustratie heb ik mijn blokfluit tussen de spaken van mijn fiets gesloopt.
Had ik nou maar beter naar Broeder Raphael geluisterd, want eenmaal op de middelbare school had ik klasgenootjes die tijdens de pauze fantastisch uit de losse pols op de piano in de kantine konden spelen. Die supercool op de gitaar in een bandje zaten. Bovendien was die muziekles zo gek nog niet om op school beter te presteren. Kinderen die muziek maken presteren beter met leesvaardigheid, concentratievermogen en taalvaardigheid.
Mijn kinderen heb ik daarom ook op les gedaan. Mijn dochter deed een poging om saxofoon te spelen, maar moest zo hard blazen door dat rietje dat ze er hoofdpijn van kreeg en mijn zoon deed hetzelfde met zijn gitaar als ik met mijn blokfluit. In Huize Smit is dus geen talent verloren gegaan.
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
