De Mantoux-prik
Ik zal een jaar of tien geweest zijn, toen ik op school de Mantoux-prik kreeg. Weet je nog?
Eigenlijk geen prik, maar een krasje en enkele dagen later werd gecontroleerd of er iets opgekomen was dat op tuberculose wees (uit een combinatie van angst en eerbied voor die enge ziekte later tbc en vervolgens tb genoemd, ik geloof dat ’t’ alleen niet gehaald is, te verwarrend met een kopje thee waarschijnlijk).
Ik moest daar laatst aan denken, omdat er toen in het geheel geen ophef was over wie die prik kreeg, of je hem kon weigeren, of er twijfels waren over de effectiviteit, enzovoort. Als ik mij goed herinner, waren mijn ouders van tevoren helemaal niet ingelicht, laatst staan dat hun om toestemming was gevraagd.
De enige ophef die er wel was, ontstond omdat de jongen achter mij, Jaap, flauwviel toen hij een blik wierp op de verpleegster die het meisje voor mij, Mieke, zo’n krasje gaf.
Ik schrok natuurlijk, maar vooral omdat Jaap toch al vaak gepest werd door een paar populaire jongens uit de klas. Ik was bang dat hij nu helemaal geen leven meer zou hebben.
Dat liep anders. Mieke liep meteen naar Jaap toe, boog zich liefdevol (dat kan een meisje van tien al heel goed) over hem heen, wachtte tot Jaap zijn ogen voorzichtig opendeed en fluisterde: ‘Het valt echt heel erg mee, Jaap. Kom, ik blijf wel even bij je.’
Jaap glimlachte dankbaar en zei dat hij dat heel aardig vond, maar dat hij het echt alleen ging proberen.
Jaaps geluk was dat Mieke een heel geliefd meisje was, zodat door dit incident het pesten niet alleen niet erger werd maar zelfs meteen ophield.
Bijzonder is dat ik een paar maanden geleden bij het opruimen een oude klassenfoto vond uit die tijd. Ik herkende Mieke meteen. Vond ik haar nog steeds het mooiste meisje van de klas? Allerminst. Zelfs op die oude zwart-witfoto was goed te zien dat er minstens drie of vier meisjes veel leuker waren om te zien. Maar ja, zo ging dat op die leeftijd. Je was populair, omdat je op een gegeven moment bij een bepaalde groep populair was. En dan was er geen ruimte voor twijfel.
Hoe het afliep met de prik? Tuberculose is na corona de meest dodelijke infectieziekte ter wereld. Jaarlijks overlijden zo’n 1,5 miljoen mensen aan deze ziekte. Volkomen onnodig, want met een vaccinatie is tbc te voorkomen en om die reden komt die ziekte in Nederland niet of nauwelijks meer voor.
Wat een geluk dat ten tijde van mijn Mantoux-prik Willem Engel zijn eerste danspasjes nog moest leren, dat Thierry Baudet nog niet geboren was en dat vrijwel zonder enige discussie (er was toen een kleine groep streng gelovigen die bezwaar maakte tegen zwemmen op zondag en vaccineren door de week) bijna elk kind werd gevaccineerd, zodat tbc hier nagenoeg verdwenen is.
Door: Rob Versteeg
