De liefde van haar leven
Na een paar mislukte relaties is Karin haar geloof in de liefde verloren, maar als ze via Tinder Andreas leert kennen, lijkt hij de man van haar dromen.
‘Na de zoveelste teleurstelling in de liefde had ik mijn buik vol van mannen. Ik was inmiddels de veertig gepasseerd en een leven met huisje, boompje, baby leek niet voor mij weggelegd. Daarom stortte ik me op mijn werk en was ik de suikertante voor de kinderen van mijn broer.
Ik zat heus nog wel op Tinder maar de mannen met wie ik een match had waren steeds maar op een ding uit en na een paar onenightstands voelde ik me leeg en gebruikt.
Net toen ik vorig jaar eigenlijk besloten had om mijn profiel te verwijderen viel mijn oog op de foto van Andreas. Een vrolijk gezicht met donker haar, en voor ik het in de gaten had swipete ik naar rechts. Daar hoor ik nooit meer wat van, dacht ik toen ik mijn telefoon weglegde. Maar tot mijn stomme verbazing hadden we een match en maakten we contact via de chat. Ondanks mijn negatieve ervaringen via dating-apps voelde het met Andreas meteen anders en heel vertrouwd. Al snel hadden we dagelijks contact. Hij was de eerste die ik in de ochtend sprak en de laatste die me welterusten zei voor ik ging slapen. En al snel viel ik als een blok voor hem.
Andreas woonde en werkte in München en door de coronamaatregelen konden we elkaar niet in het echt leren kennen. Dus moest ik het doen met appjes en videobellen. Maar dat waren altijd heel fijne intieme gesprekken en voor het eerst had ik het idee dat Andreas weleens de man van mijn leven kon zijn.
De maanden van lockdown gingen voorbij en toen we elkaar afgelopen zomer eindelijk in het echt zouden ontmoeten was ik zo verschrikkelijk blij. Maar op de dag dat Andreas naar me toe zou komen belde hij me vanaf de luchthaven in München dat er iets niet in orde was en dat hij een nieuw ticket moest kopen. De website van zijn betaalrekening lag plat en daarom vroeg hij me of ik de 700 euro even voor wilde schieten. Zodra hij bij me was zou hij het geld naar me overmaken. Zonder erbij na te denken zette ik het bedrag op zijn rekening, daarna stapte ik in de auto en reed naar Schiphol.
Andreas had me zijn vluchtnummer gegeven en zou die middag om kwart over vier landen. Maar toen ik in de aankomsthal op de borden keek zag ik dat nummer nergens verschijnen. En nog kreeg ik geen argwaan. Pas toen ik bij de informatiedesk vroeg wanneer het toestel uit München zou landen begreep ik dat het vluchtnummer dat Andreas me had genoemd helemaal niet bestond. Verward keek ik de vrouw achter de balie aan en vroeg of ze even goed wilde kijken. De tranen prikten achter m’n ogen toen ik hem niet door de uitgang zag komen en pas toen de laatste passagier naar buiten kwam en er niemand meer bij de bagagebanden te zien was voelde ik de paniek naar binnen sluipen.
Huilend belde ik zijn nummer maar er werd niet opgenomen. Er was zelfs geen voicemail waar ik iets op kon inspreken. Ik heb hem wel honderd keer ge-appt maar diep van binnen wist ik al wat er aan de hand was.
Andreas had op mijn hart getrapt. Ik vertrouwde hem, daarom maakte ik gedachteloos dat geld naar hem over. Maar hoe kon ik weten dat hij een oplichter was en al zijn charmes in de strijd zou gooien om mij geld afhandig te maken? Toen ik weer thuis was heb ik uren op Tinder gezocht en uiteindelijk zag ik zijn foto weer opduiken met een ander profiel. Hoe had ik zo stom kunnen zijn?
Andreas heeft nooit meer gereageerd op mijn mails of appjes en inmiddels ben ik er wel achter dat ik mijn geld nooit meer terug zal krijgen. Maar dat vind ik niet eens het ergste. Ik moet er niet aan denken om de rest van mijn leven alleen te blijven, maar ik weet niet of ik ooit weer een man kan vertrouwen…’
