De leukste app voor wie van wijn houdt maar er niet alles van weet
Voor mij was het hek meteen van de dam.
Het begon toen ik op een dag alle gekregen flessen wijn uit het rek haalde en tot de conclusie kwam dat ik te weinig kaas van wijn heb gegeten om er wijs uit te worden. Want wat is een goede fles en wat is bocht? Welke fles verdient een bordje van mijn allerbeste kookkunsten en welke mag door de marinade?
‘Vivino’, zei mijn man.
En het hek was van de dam. De app is gratis en du moment dat je het etiket hebt gefotografeerd krijg je een smaakimpressie, aantal toegekende sterren, land van herkomst, regio, wijnhuis, druivenras, soms een wijn-spijs-combinatie en ja, ook een gemiddelde prijs. Met alle informatie die de app me had verschaft keurig op de etiketten geschreven, kon er worden geopend en geproefd en raakte de voorraad ‘alsjeblieft, een lekker flesje om samen van te genieten’ langzaam maar zeker op. Behalve die paar flessen met heel weinig sterren en een gemiddelde van heel weinig euro’s. Wist mijn man nog van wie we die ooit gekregen hadden?
‘Nou ja, dat wil je toch niet weten?’
Nee? Nou, dat weet ik nog niet zo net. Want sinds ik deze app downloadde kan ik het niet laten om elke fles die wordt meegebracht even snel te scannen. Is dit flesje lekker bij een bordje pasta, wil deze jongen vlees of houdt ie net als ik ook van een salade? Is het inderdaad een flesje om te bewaren voor een speciale gelegenheid met z’n tweetjes of gewoon opentrekken en verder geen bijzonderheden? Inmiddels heeft Vivino me bijgebracht dat de prijs niet alles zegt omdat smaak nou eenmaal een persoonlijk ding blijft, maar dat het een goede indicator is voor de kwaliteit valt ook weer niet te ontkennen.
Soms schrik ik van de prijs en soms probeer ik dan ook meteen te vergeten wie de fles voor ons meebracht. Want inderdaad, dat hoor ik niet te willen weten. Een gegeven paard mag niet in de bek worden gekeken was het toch?
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
