De fout van haar leven
Haar dochter gaat trouwen maar daar is Janny helemaal niet zo blij mee. Ze is bang dat Laura de fout van haar leven maakt.
‘Nog even zwaai ik als ik Laura, mijn dochter, weg zie rijden. Ze zit achter het stuur van haar auto en kijkt me met lege ogen aan. Haar vriend Pieter zit naast haar en hij doet net of hij me niet ziet.
Drie jaar geleden leerde ze Pieter kennen. Smoorverliefd was ze en ik was heel erg blij voor haar. Toen ze voor het eerst met Pieter bij me thuiskwam viel het me wel op dat hij wel erg graag over zichzelf vertelde. Dat hij een heel goede baan had en wat zijn plannen voor de toekomst waren. Laura zat naast hem op de bank en probeerde steeds zijn hand te pakken, maar die ontweek hij iedere keer. Dat vond ik toen al een beetje raar, want als je verliefd bent wil je die ander toch graag vasthouden? Ik was dus niet meteen heel enthousiast over haar nieuwe vriend toen Laura vroeg wat ik van hem vond. Natuurlijk zei ik er niets van, want misschien zat ik er wel helemaal naast.
Maar in de maanden die volgden zag ik mijn dochter veranderen. Laura was nooit een onzeker meisje maar nu merkte ik aan haar dat ze er heel erg mee bezig was wat Pieter van haar vond. Of het nu lag aan de manier waarop ze haar haar droeg, de kleding die ze kocht of de tijd die ze met haar vriendinnen wilde doorbrengen, Pieter bleek altijd wel commentaar te hebben. Hoewel Laura er niet al te veel over kwijt wil heb ik wel door dat de relatie tussen mijn dochter en haar nieuwe schoonouders niet zo prettig verloopt. Ook zij hebben nogal veel kritiek op haar en haar ‘stadse fratsen’ zoals ze dat noemen.
Ik was er dan ook helemaal niet rauwig om toen hun relatie na een jaar uitging. Blijkbaar hadden zijn ouders toch te veel moeite met mijn dochter en had Pieter geen ruggengraat om ertegenin te gaan. Het was wel heel naar om te zien hoe verdrietig Laura was, maar ik hoopte dat het wel zou slijten en dat ze iemand tegen zou komen die haar wel op handen zou dragen.
Hoewel ik dacht dat het nooit zou gebeuren kwamen ze na drie maanden toch weer bij elkaar en binnen de kortste keren gingen ze samenwonen. Nooit heb ik Laura laten merken dat ik het niet eens was met haar keuze, maar ik vond het afschuwelijk om te zien hoe ze veranderde van een zelfbewuste jonge vrouw in een bang vogeltje. Ze deed werkelijk alles om het Pieter maar naar de zin te maken terwijl hij gewoon zijn eigen gang ging en altijd kritiek op haar had.
Zo kon hij op een verjaardag quasi grappend zeggen dat aan Laura wel te zien was dat er een lockdown was. Ze was inderdaad wat kilo’s aangekomen, maar dat maakt toch niet uit als je van iemand houdt? En hoe haal je het in je hoofd om haar af te katten waar iedereen bij is? Afgelopen zomer heeft hij haar ten huwelijk gevraagd. Laura belde me dolgelukkig op en vroeg meteen of ik met haar mee wilde om een jurk uit te zoeken. Ze wilde eerst met mij gaan kijken en zou daarna met haar schoonmoeder naar een bruidsmodewinkel gaan. Maar toen die hoorde dat Laura eerst met mij was gaan kijken werd ze laaiend, met als gevolg dat ze weigerde om mee te gaan. Deze situatie zet de relatie tussen Pieter en Laura behoorlijk onder druk. Pieter begrijpt de reactie van zijn moeder wel, zei hij en laat daarmee mijn dochter in de kou staan. De voorbereidingen voor de huwelijksdag zijn nog steeds in volle gang en ik zie het met lede ogen aan. Stiekem hoop ik dat het door de coronamaatregelen nog heel lang duurt voor er weer grote bruiloftsfeesten gehouden mogen worden. Ik hoop dat mijn dochter die tijd gebruikt om haar keuze voor Pieter nog eens goed te overdenken.
Vandaag kwamen ze even op de koffie en weer zag ik dat Pieter mijn dochter ontweek als ze hem vast wilde pakken, dat vond ik zo pijnlijk om te zien. Ik wilde wel tegen haar schreeuwen dat ik zo bang ben dat ze de fout van haar leven maakt als ze met hem trouwt, maar ik hield mijn mond. Want of ze naar me zal luisteren betwijfel ik. Misschien werkt het averechts en dat zou me nog veel verdrietiger maken…’
