De dochter van Daniëlle
Lieke, de 15-jarige dochter van Daniëlle was altijd een rustig meisje. Nooit waren er problemen. Maar sinds de start van het nieuwe schooljaar stapelen de incidenten zich op. Met alle gevolgen van dien
‘Het is al nacht als ik het tuinhek open hoor gaan. Ze is weer thuis. Hoewel ik verschrikkelijk boos op Lieke ben haal ik opgelucht adem. Eerder deze avond is ze er, ondanks haar huisarrest, woedend vandoor gegaan. Voor de zoveelste keer.
Ik heb het gevoel dat ik haar kwijtraak. Mijn lieve Lieke. Een meisje met een leuke sliert vriendinnen, dat in een gezellig team voetbalt en nooit gedoe veroorzaakte. Een doodgewone puber.
Maar aan het begin van dit schooljaar veranderde dat. Omdat Lieke was blijven zitten kwam ze in een nieuwe klas terecht met een compleet andere dynamiek. Ik ben bang dat ze daar een paar nieuwe, maar verkeerde vrienden heeft gemaakt.
Want sinds een paar maanden is er altijd onrust rond Lieke. Ze wordt iedere week wel een keer de klas uitgestuurd. Haar cijfers zijn ronduit slecht en al een paar keer moest ik op school komen om met de mentor te praten. Lieke zit er dan ongeïnteresseerd bij. Alsof het niet over haar gaat.
Alles lijdt er inmiddels onder. Haar schoolwerk, ons vertrouwen in haar. Haar broertje van tien heeft heel veel last van de spanning in huis en gaat vaak met buikpijn naar bed. Het lukt ons niet meer om normaal met Lieke in gesprek te gaan. Elke poging daartoe escaleert.
Laatst betrapte ik haar terwijl ze achter het schuurtje stond te roken. Ondanks dat we het haar verbieden en haar zakgeld hebben stopgezet, komt ze toch aan nieuwe pakjes sigaretten. Die koopt ze met het geld van haar zaterdagbaantje. Dat kan ik zien op mijn bank-app. Ik beheer haar rekeningen tot ze achttien jaar is en kan zien wat ze met haar geld doet.
Vanmiddag zag ik in deze app ook het rekeningnummer staan van een coffeeshop. Toen vielen de puzzelstukjes voor mij op hun plaats. Lieke vertoonde al een poosje eigenaardig gedrag. Zo wilde ze opeens ’s avonds de hond uitlaten of nog een rondje fietsen. En ze werd de laatste tijd steeds vaker wakker met een verschrikkelijk ochtendhumeur.
Mijn gevoel zei me steeds dat er iets niet klopte, maar ik kon mijn vinger er maar niet opleggen. Tot ik vandaag dus de naam bij dat rekeningnummer zag. Toen ik haar ernaar vroeg keek ze me strak aan en ontkende ze natuurlijk in alle toonaarden.
Ik eiste dat ze me haar telefoon zou laten zien en daar stonden de berichtjes. Over het kopen van jointjes en waar ze samen zouden gaan zitten zodat ze ongestoord konden blowen. Lieke weet dondersgoed wat de gevaren zijn. Mijn eigen broer is jarenlang verslaafd geweest en ze kent de risico’s van wiet en hasj. Dat ze nu zelf ook blowt voelt voor mij als een keiharde stomp in mijn maag.
Toen ik haar ermee confronteerde werd ze woest. Waar ik me wel niet mee bemoeide. Dat ze zelf wel bepaalde wat ze deed en dat ik niet zo achterdochtig moest zijn. Ik probeerde haar tot bedaren te brengen en het gesprek met haar aan te gaan maar ze werd alleen maar bozer. Hoewel ik probeerde om haar tegen te houden pakte ze haar jas, stormde ze naar buiten en vertrok op haar fiets.
Ik heb geen idee waar ze geweest is. Of met wie. Maar omdat ik mijn man en haar broertje niet wakker wil maken, laat ik haar nu maar gaan. Er ligt opnieuw een lange en slapeloze nacht voor me, waarin ik alle tijd heb om te piekeren. Want ik heb geen idee hoe we uit deze uitzichtloze situatie moeten komen.’
Door: Daniëlle
