De Brief
May kreeg een brief. Van school. Over iets dat zeker nuttig is. Maar de inhoud, die was haar nog even te intiem. Dus besloot ze tot een ouderwets potje kop in het zand steken.
De brief zit in haar rugzak. Hij hangt ook op het prikbord op school. Ik heb hem heus gezien. Dus als mijn vader voorzichtig noemt dat er iets is waar ik misschien naartoe moet, weet ik waar hij het over heeft. Meteen.
Een thema-avond, daar ging het om. Wat het thema was, wil je weten. Prikkelverwerking bij seksualiteitsbeleving. Mijn schouders schudden als ik een rilling probeer weg te drukken. Ik weet dat dit gaat komen. Seksualiteit wordt al ‘meegenomen’ in verslagen. Dat ze haar geslachtsdeel (het woord! Het woord!) wel eens aanraakt, maar dat het daar verder bij blijft.
Jezelf aanraken is natuurlijk fijn. De natuur heeft voortplanting slim geregeld. Door het aangenaam te maken. En gratis ook nog eens. Ik denk aan mijn neefje dat, toen hij klein was, zijn balzakje kon optillen en vertelde dat daaronder een heel lekker zacht plekje zat. Mijn jongste meisje lijkt de vrouwelijke, en jongere, versie van Al Bundy zelf. Die zit het liefst met twee handjes in haar broek als ze tv kijkt. Het is dat dit lastig duimt, maar anders. En niets menselijks is Flo vreemd, dus zij doet dat ook. Wel eens. Maar seksueel? Dat is het niet. Nog niet. Nog lang niet.
Natuurlijk gaat het komen. Ze is een aanhankelijk en knuffelig meisje. En de natuur is de natuur. Die maakt geen uitzonderingen tussen mensen met een hoge of een lagere intelligentie. Genot is niet slecht. Maar ik ben bang. Bang voor momenten. Voor mensen die niet het goede met haar voor zullen hebben. Angst die sowieso moeder-eigen is. Helemaal als je drie dochters hebt. Maar in dit geval heeft de zorg net een maatje meer.
Ik heb de thema-avond (oh ontkenning) aan me voorbij laten gaan. Gevalletje ‘ik ben er nog niet klaar voor’. En zij gelukkig ook nog niet. Ik weet dat het komt. Maar als zoveel dingen zich bij haar later ontwikkelen, zou ik het wel zo eerlijk van het leven vinden als dit hoofdstuk dan ook nog even kan worden uitgesteld. Ik dacht zelf aan een jaar of vijf. Dan praten we dan weer verder. Afgesproken?
Door: May-Britt Mobach
