De beste manier om je hoofd leeg te maken
Deze wijze raad uit de film Sissi werkt voor mij. Geen betere manier om je hoofd leeg te maken.
Iedere dag probeer ik een wandeling door het bos te maken met onze hond Guusje. Weer of geen weer, weinig tijd of nog werk te doen: we slaan zelden over. Er is geen betere manier om de muizenissen uit mijn hoofd te laten waaien dan zonder doel door het bos of de weilanden te zwerven.
Ik wandelde al voordat ik een hond had. Geen Vierdaagse of zo, want zo’n georganiseerde wandeling met een massa andere wandelaars is me veel te druk. Maar in de tijd dat ik nog alleenstaande moeder was en de zorgen om mijn pubers me weleens boven het hoofd stegen, liep ik ’s avonds in het donker, als de kinderen in bed lagen, door de straten van ons dorp. Ik vermoed dat er nog een uitgesleten spoor door de Dorpsstraat loopt. In mijn hoofd maalde het dan, maar als ik terugkwam, leken de problemen op de een of andere manier minder zwaar.
En het werkt nog steeds. Is het druk op werk, maak ik me ergens zorgen over, dan helpt wandelen. En heb ik geen enkele zorg, dan geniet ik gewoon van de natuur. Sinds we ons eigenwijze teckeltje Guus hebben, heb ik het perfecte excuus om iedere dag de natuur in te trekken. In de winter, als het donker is als ik van mijn werk kom, lopen we door de stille stad. In het donker door het bos vind ik minder prettig. Maar hoe mooier het weer wordt, hoe langer onze wandelingen worden. Ik zie eenden, fazanten, reigers, hazen (waar mijn kleine jachthond ongeïnteresseerd aan voorbij loopt) en als we geluk hebben zelfs reeën. Hoe langer ik loop, hoe relaxter ik word.
Ken je dat citaat uit Sissi: “Als je ooit zorgen hebt, wandel dan zoals nu met open ogen door het bos. In elke boom, struik en bloem, en in elk dier, zul je God voelen” (vader tegen Sissi als ze liever geen keizerin wil worden). Ik ben niet zo godsdienstig, maar het werkt wel voor mij. Ik doe alsof ik wandel voor de hond, maar eigenlijk is het andersom. Guus ligt net zo lief lekker thuis op de bank te slapen, maar trippelt voor mijn lol op haar korte pootjes met me mee. Vooral de zandvlakte hier in de buurt vindt ze leuk: dan rent ze met wapperende oortjes voor me uit. Af en toe duikt ze in het water, maar wel met de pootjes aan de grond (als je teckel bent, kom je dan niet heel diep). Zo schattig. Alleen daarom al is wandelen een feestje.
