De barbies van Anoushka
Joyce: Sinds ik ruim tien jaar geleden kennismaakte met het werk van Anoushka van Velzen volg ik haar graag. En ik was heel verrast toen ik laatst haar meest recente werk tegenkwam.
Meer dan tien jaar geleden maakte ik kennis met het werk van kunstenares Anoushka van Velzen via haar man, een oud-collega en goede vriend. Hij vertelde dat zij bezig was met het maken van een boekje en of ik het leuk vond om daar naar te kijken.
En zo zat ik op een dag met haar aan tafel en viel ik bijna van mijn stoel van wat ik zag: het door haarzelf vormgegeven ‘Tools of Belief’ waarvoor zij over de hele wereld mensen en hun religieuze rituelen had gefotografeerd. Het compacte boekje is een klein juweel qua ontwerp maar vooral door de prachtige en indringende foto’s van mensen die zich vol passie overgeven aan de processie, bedevaart of ander ritueel.
Het zijn als het ware zelfportretten door de oprechte interesse waarmee naar de wereld om haar heen kijkt
Het werk van Anoushka raakt me omdat het heel eigen is en als het ware een zelfportret door de oprechte interesse waarmee ze naar de wereld om haar heen kijkt.
Na Tools of Belief volgden nog meer bijzondere boekjes waarin zij haar achtergrond in grafische vormgeving én fotografie combineerde. Over de hele wereld heeft zij op dezelfde gevoelige en integere manier mensen in bijzondere omstandigheden en omgevingen in beeld vastgelegd: van huwelijken in Las Vegas tot Chinezen in Nederland.
Heel verrast was ik toen ik haar meest recente werk, bekleedde Barbies, tegenkwam in de concept store van NRDRHVN91 in Harlingen.
Een houten mensenfiguurtje uit Afrika met klei en kralen, dat Anoushka in Marrakech kocht, was de bron van inspiratie voor haar beeldjes. Eenmaal terug in Nederland wilde zij meer weten over de betekenis van het beeldje en kwam al surfend op het web foto’s tegen van de Fon, een etnische groep uit Benin. Anoushka werd gegrepen door hun rituelen, maar ook door die in Bulgarije waar bij eeuwenoude feesten vermommingen en pakken worden gedragen om van gedaante te verwisselen. De deelnemers zijn onherkenbaar verpakt waarbij het hoofd bijna overgaat in het kostuum. Daardoor is iedereen als het ware gelijk.
Het resultaat van haar fascinatie is een serie barbies die zij heeft bekleed met materialen die zij als rasverzamelaar al had liggen. De barbiepoppen herinneren haar ook aan haar studietijd aan de Rietveld Academie, toen zij met veel plezier stoffen op paspoppen modelleerde en het liefst combinaties maakte met allerlei materialen. Met het maken van dit vrije werk is Anoushka eigenlijk terug bij wat zij het liefste doet.
Joyce Huisman was columnist bij VT Wonen en later stylist en tekstschrijver. Ze heeft een fiks aantal kook- en designboeken geschreven. Ze werkt ook als creatief consultant en brand-specialist voor bedrijven.
