Franska.nl

De 5 dingen die ik anders doe dan m’n vader

 

Begrijp me niet verkeerd, mijn vader is echt wel m’n grote voorbeeld. Op veel vlakken.

 

Het is niet voor niets dat ik dezelfde studie ben gaan doen bijvoorbeeld (Engelse Taal & Cultuur, dat doe je doorgaans namelijk niet voor de gigantisch goede baan die erna met smart op je wacht). En zelfs nu ik de Big 3-0 (ik vind het nog steeds moeilijk om uit m’n mond te krijgen) heb aangetikt merk ik dat ik vaak toch een soort van goedkeuring zoek bij m’n paps. Of dat nou werkgerelateerd is of een nieuwe jas (al heeft hij daar vrij weinig verstand van) of een discussie met vriendinnen… Ik pols toch vaak hoe hij als pensionado daarin staat. Maar er zijn ook heel veel dingen die ik toch nét even iets anders doe. Ik hou mezelf graag voor dat ik veel van hem heb geleerd maar bij sommige dingen het toch écht zelf beter weet. Maar goed, dat koppige dat af en toe neigt naar betweterigheid, dat heb ik dan ook wel weer van hem.

 

Ik wind me minder snel over iets op
Of tenminste, ik doe een poging tot. Vroeger maakte ik er samen met m’n broer vaak grapjes over. ‘Denk aan je bloeddruk’ was misschien wel de meest voorkomende zin bij ons thuis. Want m’n vader kon, en kan zich nog steeds, zo druk maken over dingen die dat eigenlijk helemaal niet waard zijn. Extreem woest worden over dingen die je niet in de hand hebt, zoals het weer. Of parkeerboetes. Oh, parkeerboetes… Ja, daar gaat die bloeddruk wel van steigeren. Kan ik me dus weer helemaal niet druk om maken.

 

Ik wil alles snel, snel, snel hebben en doen
Als ik me bedenk dat ik écht naar de kapper moet, dan wil ik dat ook à la minute. Vandaag en niet morgen. Want dan word ik chagrijnig. En als de kapper geen plek heeft, dan verf ik het toch lekker zelf. Dat heb ik serieus meerdere malen gedaan, met groen, rood, oranje en geel haar als gevolg. Was ik redelijk hardleers in, maar ik ben ermee bezig dat af te leren. Wat dit betreft zou ik wel wat meer van m’n vader kunnen overnemen. Die zucht elke keer namelijk of ‘dat nou echt nú moet’ (JA), en hij heeft wel gelijk dat het 99% van de keren heel slecht uitpakt. Aan de andere kant vind ik weer dat hij veel te langzaam typt op een toetsenbord, dus dat ik dat dan weer veel beter kan doen.

 

Ik kan niet met geld omgaan
Tenminste, vind ik zelf van wel hoor. Of nou ja, ik kan er goed genoeg mee omgaan. Maar een dinertje op een dinsdag waar je zo vijftig euro per persoon aftikt… Dat is mij niet helemaal vreemd. Ik hou gewoon van gezelligheid en eten, neem ik mezelf dan altijd maar voor. Mijn vader doet dat toch een stuk handiger; hij en m’n moeder eten doordeweeks gewoon thuis. Gaan sowieso weinig uit eten. Waardoor er gemakkelijk een goed budget over is voor alle vakanties die ze nemen (het blijven pensionado’s, hè). Wat betreft geld sparen — of het aan de goede dingen uitgeven —, kan ik zeker nog wel wat leren. Het leven is te kort om slechte wijn te drinken namen een vriendinnetje en ik ons een lange tijd geleden voor, maar met ons drankgebruik gaat dat ook aardig in de papieren lopen…

 

‘Guilty pleasures’ bestaan absoluut in mijn vocabulaire
Zonder enige vorm van gêne ga ik lallend de kroeg door, luid meezingend met nummers als ‘Leef’ of welk nummer dan ook van Marco Borsato. Vind ik oprecht hartstikke leuk. Mijn vader daarentegen, is toch een beetje een pretentieus typetje als het aankomt op muziek. Begrijp me niet verkeerd, ik kan van zijn muziek ook genieten; James Taylor, Emmylou Harris, The Beatles, allemaal goed. Maar omgekeerd merk ik toch dat er veel onbegrip zit. Het wordt vaak bestempeld als ‘herrie’. Flauw vind ik dat. Oké, bij ‘Leef’ kan ik nog begrijpen dat het hele kroegsfeertje bijdraagt aan de charme van het nummer… Maar Marco B? Margherita? Wereld Zonder Jou? Is gewoon hartstikke goede muziek.

 

Qua foodtrends doe ik ze niet allemaal mee, maar ik ben wél op de hoogte
Laatst vroeg ik aan m’n vader of hij en m’n moeder thuis ook wel eens vegan aten. ‘Alsjeblieft niet zeg. Wat is dat eigenlijk?’ Nou paps, dat is dus dat je eet zonder dat er iets van dierlijke producten inzitten. ‘Ach nee zeg, wat een onzin.’ Nu ben ik zelf ook geen fervent vegan, maar ik probeer wel wat meer vega te eten en zo af en toe zit daar wel een vegan gerecht in. Mijn vader knalt er het liefst elke avond een biefstuk, kip of een vers visje in. Foodtrends zijn aan hem niet besteed. Hij heeft na tien jaar eindelijk door wat het concept van ‘shared dining’ inhoudt en zelfs dat doet-ie liever niet. Dad doesn’t share food.