Onze columnist opereert undercover en ontfutselt mannen de échte waarheid over het daten. Deze week was Maurice op date met Evie.
Ze was zó bijzonder dat ik haar met plezier binnenliet. Het was onze eerste date, we waren uit eten geweest en hadden daarna nog wat door de stad gelopen. Er waren veel raakvlaken, zo ontdekten we tijdens onze wandeling. We kwamen allebei uit een vechtscheiding, maar hadden gelukkig allebei geen kinderen. Buiten onszelf en onze partners was er dus niemand die had geleden onder de scheiding en wat daar allemaal aan ellende aan vooraf ging. Ook waren we al pratend tot de conclusie gekomen dat een rommelkont en een opruimer écht niet samengaan. Alleen wisten we van elkaar nog niet waar de ander nou eigenlijk onder viel.
Het leek ook niet belangrijk toen we samen door de stad liepen. Het voelde gewoon goed.
Zó goed dat ik haar voorstelde om bij mij thuis nog iets te gaan drinken en zij meteen “graag” riep. Nadat ik de voordeur achter me dicht deed begonnen we meteen te zoenen. Er was iets tussen ons. Iets dat me heel erg prettig leek.
Ik schonk iets te drinken in, deed wat pinda’s in een bakje en we ploften op de bank.
“Mooi huis, heb je,” zei ze.
“Wil je de rest ook zien?” vroeg ik. En toen ze instemde heb ik haar mijn werkkamer, keuken, slaapkamer, badkamer, zolder, inloopkast en tuin laten zien. En omdat ze het allemaal zó geweldig vond, dacht ik: kom op joh, doe eens gek en laat haar toe. Leid haar ook maar rond in je mancave.
Maar kijk, het heet natuurlijk niet voor niets máncave, hè. Er komen in principe alleen maar mannen in zo’n tot mannenhol omgebouwde garage. Want vrouwen verpesten altijd alles. Mijn ex is er dan ook nooit binnen geweest, want zij haatte die plek. Het was een laatste redmiddel geweest om ons huwelijk te redden, maar het had eigenlijk het tegenovergestelde gedaan. Ik deed daar dingen die binnen absoluut niet getolereerd werden en begon me er steeds fijner te voelen. Ik woonde al maanden in die garage en sprak mijn ex bijna nooit meer. Zo had ik me daar dus ook al volledig voorbereid op de echtscheiding die bij haar toen nog koud op d’r dak viel. Zij bleek in het huis al die tijd hebben zitten wachten tot ik eindelijk klaar was om te praten.
Maar dat ging dus niet meer gebeuren.
En weet je, wat mij betreft hadden we het zelfs zo mogen laten. Ik ben namelijk nog steeds ongelooflijk gelukkig in mijn mannetjeshol, en ik kom – ondanks het feit dat mijn vrouw allang weg is – nog steeds bijna nooit meer in huis. Zo blijft het daar dus ook keurig netjes voor als de makelaar weer komt met eventuele kopers.
Maar nu liet ik mijn date dus toe in mijn domeintje. Ik dacht vrouwen inmiddels wel door te hebben en probeerde alles meteen maar met haar te delen, zodat ze zich nooit zo buitengesloten zou voelen als mijn ex zich heeft gevoeld. Mijn verzameling zelfgebouwde bootjes, de zeldzame auto-onderdelen die ik verhandel, mijn verrekijkers en fototoestellen, de stapel Playboys; álles heb ik haar trots laten zien.
En van het één kwam het ander. Ik veegde de stapel lege pizzadozen en de bierblikjes van de bank en voor we het wisten hadden we anderhalf uur heerlijk gevreeën en waren we daarna uiterst relaxt in slaap gevallen. Het leek wel een droom. Echt! Een sprookje was het.
Tot ik wakker werd…
Ik keek om me heen en zag meteen dat ze mijn droom vakkundig om zeep had geholpen. Het rook in mijn kasteeltje ineens naar Glassex, verse croissants en koffie. En ze zal het heus wel goed bedoeld hebben, maar godverdomme, ze had mijn hele mancave opgeruimd! Alles lag ineens gesorteerd in de kasten en op stapeltjes. Er was geen stof meer te bekennen en het leek er wel tien keer zo groot als het eerst was.
En sindsdien date ik niet meer. Binnen 24 uur had deze leuke meid alles overgenomen alsof ze mijn vrouw was. Nou, mooi niet dus! Dan blijf ik liever alleen.
Maurice’s naam is vanwege privacy gefingeerd. Zijn echte naam is bekend bij de redactie.
