Onze columnist opereert undercover en ontfutselt mannen de échte waarheid over het daten. Deze week vertelt Mohamed over een date die zich steeds wilde omkleden. Hij werd er knettergek van.
Ik werd gek van haar. Bij alles wat we gingen doen, moest ze zich eerst “even snel” omkleden.
Kijk, ik heb niks tegen vrouwen die zichzelf verzorgen, natuurlijk. Integendeel zelfs. Maar zij overdreef!
Gingen we naar het strand om te wandelen, dan wilde ze eerst haar strandlaarzen ophalen. Die waren waterdicht en konden goed tegen het zoute water. Maar gingen we naar het strand om te zonnen, dan trok ze natuurlijk haar laarzen niet aan.
Tot zover kon ik het nog wel begrijpen.
Maar als we bij mij in de tuin zaten en ik wilde nog even wat boodschappen doen, dan wilde ze heel graag mee, maar moesten we eerst langs haar huis voor een verkleedpartij. Boodschappen deed je namelijk niet in een kort rokje, vond ze. Net als wandelen door de stad. Nee, dan moest er een lange broek aan! Voor boodschappen een spijkerbroek, en voor een stadswandeling mocht het ook een ander stofje zijn.
Maar als we in de stad dan een lekker terrasje zagen, dan wilde ze eerst weer een makkelijke broek aantrekken. Gingen we daarna dan nog door naar een restaurant dan was die broek weer te armoedig, en bleven we te lang hangen dan was ie weer te koud.
Ik werd daar soms echt gek van.
Ze heeft me ook eens geholpen met schilderen. Dat was natuurlijk hartstikke tof. En natuurlijk begreep ik toen ook wel dat ze zich eerst even wilde omkleden, voordat we zouden gaan eten aan het water. Maar dat ze maar niet kon kiezen of ze dan haar waterschoenen, slippers, of tóch haar chique hoge hakken aan wilde, daar werd ik dan stapeldol van. Moest ik eerst gaan reserveren op het houten terras óf in het zand, en pas daarna besloot ze welke schoenen het werden. En als we daarna dan nog visite kregen bij mij thuis, dan moest er ook altijd eerst weer een kledingwissel plaatsvinden.
‘Neem dan gewoon een paar extra schoenen mee’, stelde ik eens voor.
Maar nee, het ging niet alleen om de schoenen. Als je aan tafel zat moest je ook nog een andere beha aan, dan wanneer je bijvoorbeeld stond te borrelen of te dansen. En bij de ene blouse scheen zo’n beha er dan doorheen, en bij de andere weer niet. Dat moest dus ook nog even bekeken worden.
En ik maar wachten dan. Ik kon soms wachten tot ik een ons woog, zei ik weleens. Maar ja… dan zouden mijn kleren niet meer passen, dus heb ik het voor die tijd maar uitgemaakt.
Ik ga nu dus maar op zoek naar een slons, ofzo. Eentje die de hele dag in een joggingpak loopt en er geen moer om geeft hoe ze overkomt op anderen.
Of toch maar niet?
Neeeee, ik wil wel dat ze er goed uitziet. Maar dat één keer per dag checken is meer dan genoeg!
Mohamed’s naam is vanwege privacy gefingeerd.
Zijn echte naam is bekend bij de redactie.
