Dat overkomt mij dan weer!
Het zal wel komen doordat we richting de zomer gaan
Ineens heb ik weer zin om erop uit te trekken, nieuwe mensen (lees: mannen) te leren kennen, dus heb ik Tinder opnieuw geïnstalleerd. En ik moet zeggen, het aantal oneerbare voorstellen valt me mee!
Het aantal echt leuke mannen valt me dan weer tegen. Er zitten een paar zeer knappe exemplaren tussen hoor! Zeker naarmate het later op de avond is denk ik ‘ach, wat kan mij het schelen, ik stuur gewoon aan op een match. Het is altijd nog even schrikken als de match wederzijds blijkt te zijn.
Laatst nog. Ik checkte pas na de match zijn profiel goed
Er stond serieus een hele checklist waar ik aan moest voldoen. Zo moest ik:
✅ écht sportief zijn. (wat the F* is écht sportief?)
✅ leuk zijn (lees: makkelijk en meegaand?)
✅ mee op de motor durven (dat hangt af van jouw rijstijl, schat)
✅ in shape zijn én enorm van lekker eten houden (aha, vandaar dat excessieve sporten)
✅ absoluut geen drama queen zijn (zeg meneer man, heb jij überhaupt weleens een relatie gehad?)
Maar… verder geen wensen hoor. Het moet vooral klikken. Ik vond dit zo getuigen van een onrealistisch beeld van de gemiddelde vrouw gemixt met een groot ego, dat ik besloot te gaan chatten. Drie appjes verder en tot driemaal toe geen antwoord op mijn oprecht geïnteresseerde vragen was ik wel klaar met deze drama king. Delete en door!
En toen trof ik midden in de nacht echt een heel leuke man
We appten tot in de vroege uurtjes. Over Tinder. Over grote ego’s, oneerbare voorstellen, meest dramatische openingszinnen en… mannen! Deze leukerd was namelijk gay. Ik had in tijden niet zo gelachen als met deze droogkomische held. Hij rolde op zijn beurt ook van de bank en later uit bed van het lachen, omdat ook ik lekker op dreef was.
Na ruim 2,5 uur appen waren we het erover eens: wij zijn leuk. En gunden elkaar absoluut een leuke partner. Mocht dat via Tinder niet lukken, dan hadden we in elk geval elkaar gevonden.
De dagen daarna appten we over en weer nog wat
Het contact was minder intensief, maar nog steeds leuk. Je hebt immers niet elke dag de tijd en de zin om ruim 2 uur achter elkaar te appen. Hij woonde in een stad niet gek ver hiervandaan, althans voor Veluwse begrippen redelijk dichtbij. Dus stelde ik een paar dagen later voor om een keer sushi te gaan eten.
Hij ging er verder niet op in, maar likete mijn berichtje met een hartje. Ik vroeg nog naar zijn meest recente Tinder-veroveringen, toen bleef het stil. Ach, drukke dag of geen zin, opperde mijn hoofd nog. Maar toen ik later op de dag mijn Tinderapp opende… was mijn gay-BFF ineens verdwenen!
Say wháááát?? Word ik nu serieus geghost en gedelete door mijn gay-vriend?
Daar waar al die andere matches, de middelmatig interessante mannen me weinig konden boeien, deed dit me echt zeer. Ik begreep er helemaal niks van. Het contact was zo leuk, zo vrij en vol humor. Dan pleur je toch iemand er niet zomaar af?
Blijkbaar ben ik nog niet gewend aan de Tinder-mores. Ik voelde me echt afgewezen. Een vriendin van me, een Tinderella ten voeten uit, vertelde me dat mijn gay-BFF me ook per ongeluk eraf zou kunnen hebben gegooid. Tja. Ik weet het niet.
Gelukkig zijn er ook gewoon mannen die met een grote bos bloemen en chocolaatjes op een date verschijnen. Je jas aannemen en de deur voor je openhouden. Openstaan voor caviaverhalen en je na een leuke avond bescheiden een zoen op je wang geven. Who needs a gay-BFF anyway?
