Ik ging dus op vakantie met een elektrische auto (en dat ging fout)
We kochten een elektrische auto. Goed voor onze portemonnee maar superslecht voor ons humeur.
Sinds januari hebben wij een elektische auto en zoeven we min of meer geluidloos over de weg. Een beetje jammer dat de batterij wat minder kilometers aankan dan de dealer ons verteld had, want in plaats van 400 kilometer rijdt ie er maar 280. Dus moeten we wat vaker stekkeren dan we hadden gedacht. Geeft niks, overal zijn laadpalen te vinden en we komen altijd waar we wezen moeten. In Nederland dan hè, want toen we een korte trip naar Parijs wilden maken ging het hopeloos mis.
We zagen het al helemaal voor ons: vrijdagavond na zessen zouden we wegrijden en met een beetje mazzel konden we dan tegen middernacht nog op een terrasje van een knisperend wit wijntje genieten en daarna ons beeldig hotelletje in de Marais inrollen. We zetten de auto nog een keertje aan de prik bij de Belgisch-Franse grens, namen nog een kopje koffie en reden dik tevreden door naar de laatste tankbeurt voor Parijs. Want dit was een eitje toch?
Nou dat was het helemaal niet, want tussen Lille en Parijs was er langs de snelweg geen laadpaal te bekennen niet kapot was. De laadstress sloeg genadeloos toe toen we met nog 8% op de teller de campagne inreden op zoek naar een paal die het wel deed. Inmiddels was het ver na middernacht toen we ergens op een pleintje in een mistroostig dorp de heilige graal met elektra vonden en we drie uur moesten wachten eer we weer voldoende energie hadden om de dichtstbijzijnde wél snelle lader te bereiken.
Ik zal je de miserabele details besparen maar uiteindelijk reden we om half vijf in de ochtend Parijs binnen en mochten we van de nachtportier nog net onze hotelkamer in waar we doodmoe en stikchagrijnig ons bed in rolden. Achteraf bleek dat de Franse overheid een heleboel laadpalen langs de autoroute wegens ‘incidenten’ heeft afgesloten. Hadden we natuurlijk kunnen weten als we ons beter op dit ritje hadden voorbereid, iets wat we op de terugreis wel hebben gedaan waarna we fluitend over de autoroute naar huis reden. Moraal van het verhaal: je kan prima met een elektrische auto op vakantie als je weet waar je kan laden en als je vooral geen haast hebt.
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
