Franska.nl

Dat hebben mensen dus ook in zich… mooie dingen maken

Ik zou kunnen zeggen dat ik dol ben op Bach, alsof ik er heel veel verstand van heb. Maar dat heb ik niet. Klassieke muziek vind ik mooi of saai. Net als met wijn eigenlijk: lekker of vies.

Zwager en schoonzus, die in Breda wonen, gaven ons een bijzonder cadeau: een orgelconcert met veel Bach in de Grote Kerk van Breda, afgelopen zondagmiddag. De dag ook dat Maria lang geleden ging hemelen. Ooit was het een katholieke kerk, maar na de beeldenstorm werd het een protestants godshuis. Geruzie, moord en doodslag vanwege religie is, jammer genoeg, van alle tijden. We zitten coronaproof, en op anderhalve meter naast mij zit een gezellige meneer. Ik mag raden hoe oud hij is. Dat is een uitdaging, voor je het weet zeg je 93 en is het 83. Of je zegt 63, wat ongeloofwaardig zou zijn. Dus ik kies voor mijn eigen leeftijd: 73. Hij glimt van trots, want hij is al 83 en, helaas, zegt hij, weduwnaar. Hij komt hier elke zondag, als er concerten zijn. ‘Moet je opletten straks, bij het eerste akkoord van het orgel, dan schrik je je dood, en let vooral op de nagalm, práchtig!’ Ik ben benieuwd. Het orgel, in allerlei tinten blauw en groen, is indrukwekkend.
 

 

Eerst krijgen we een kort college van de organist, Aart Bergwerff, die uitlegt wat hij zo gaat spelen. Ik merk dat ik, net als vroeger op school als onze muziekleraar, die prachtig piano kon spelen, eerst aan het vertellen sloeg, wat ongeduldig denk: ga nou spelen man! De organist beklimt de wenteltrap naar het orgel en daar komt dat eerste akkoord. Wow. Ik schrik inderdaad en mijn gezellige buurman geeft me een triomfantelijke por tegen mijn arm: ‘Nou? Wat zei ik?’ Maar dan komt de muziek van Bach in volle glorie de kerk binnen denderen en wat is het mooi. Gelukkig zit niemand te hoesten, iedereen is doodstil. Bij het Ave Maria – in een fraaie bewerking voor orgel door Aart Bergwerff – denk ik: wat is muziek een godsgeschenk, dat kunnen mensen gelukkig óók! Muziek componeren en uitvoeren, in plaats van elkaar naar het leven staan. Dit hebben we óók in ons. Het talent om mooie dingen te maken, of het nou muziek is, een schilderij, een beeld, een boek of een gedicht… De prachtige muziek maakt dat ik me ineens heel gelukkig en tevreden voel. Hier zit ik dan toch maar, in een mooie kerk, met gelijkgestemden die vast hetzelfde voelen. Het kan haast niet anders of er is in al die hoofden geen plek meer voor kwade gedachten of snode plannen. De organist speelt fantastisch en in het laatste stuk zit alles wat dat schitterende orgel kan. Ik had nog uren willen blijven, al had hij tot middernacht gespeeld. Ach, kappen op het hoogtepunt is altijd verstandig. Dit hebben we toch maar mooi meegemaakt. Mijn buurman voelt het ook zo: ‘Leuk u ontmoet te hebben mevrouw, en dit hebben we fijn samen mogen beleven!’ En zo is het. Mooie muziek werkt verbindend en helend. Wat een topmiddag.