Franska.nl

Dankzij een aanrijding kreeg Sammy’s leven weer zin

‘Mijn man overleed in de zomer van 2020.’

‘Geen ziekbed, geen klachten, geen enkel ander voorteken. Een kerngezonde vent in de bloei van zijn leven die ‘s ochtends nog fruitshakes had staan maken voor hem en de jongens, daarna een stukje ging fietsen en toen nooit meer thuiskwam doordat een hartstilstand hem fataal was geworden. Ik stond in de supermarkt in het dorp toen de politie naar me toe kwam. Ik dacht dat er iets met een van de jongens was – onze jongste is nogal twee handen vol – maar dit keer was het nog wel een graadje erger dan een winkeldiefstal.

 

Mijn leven lag aan puin, mijn hart was gebroken, ik verkeerde in een constante staat van paniek en ik zag het niet gebeuren dat ik ooit weer een nacht door kon slapen of zonder huilbui wakker zou worden. Tot afgelopen zomer voelde ik me niet alleen een wrak maar zag ik er ook zo uit. En toen, na de zomer, ging mijn oudste zoon ook nog eens het huis uit om te studeren. Ik betreurde het dat ik überhaupt nog wakker was geworden op de dag dat ik hem weg zou brengen.

 

Uitgerekend op die dag kreeg mijn leven weer zin. Terwijl we mijn auto stonden uit te laden voor de studentenflat stopte er achter me een auto – net iets te laat. Hij schampte mijn bumper, niets ernstigs. Ik had zelfs zoiets van ‘geeft niet, komt wel goed, laat maar’, maar de man die uitgestapt was stond erop om de schade te herstellen en vroeg om mijn telefoonnummer.

 

Een week later, toen hij zelf vast had kunnen stellen dat de schade zo onnozel was dat er zelfs niets te herstellen viel, vroeg hij me mee uit eten voor de schrik. Die avond had ik voor het eerst sinds die fatale dag het gevoel dat ik weer leefde. Mijn bloed stroomde weer, mijn lijf deed geen pijn meer, mijn gezicht was niet meer verkrampt. Ik kon weer lachen – voor het eerst, waardoor ik er zelf van schrok – en weer helder nadenken. Letterlijk alsof de mist rondom mij optrok en ik de wereld weer kon zien en voelen.

 

We vinden elkaar leuk. Leuk genoeg om elkaar geregeld op te zoeken in ieder geval. We hebben ook al gezoend en gevreeën en het bizarre is dat ik me geen seconde schuldig heb gevoeld tegenover mijn man, omdat ik weet dat hij me dit gegund zou hebben. En of dit een echte relatie wordt? Ik denk er maar niet over na. Wat telt is dat ik het licht weer ben gaan zien en als dat zijn enige functie is, dan zij dat zo. Ik heb hem vanaf het begin op het hart gedrukt om niet te veel te verwachten en daar kan hij mee leven – zegt hij.’

 

‘Misschien heb je dit artikel al eerder gelezen op Franska.nl. Omdat we blijven groeien willen we deze mooie verhalen ook graag delen met onze nieuwe lezeressen.’

 

Sammy’s naam is vanwege privacy gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.

 

Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.