Daar ligt ze, bewusteloos achtergelaten op het fietspad
Een tijdje geleden stond ik met de fiets te wachten voor het stoplicht op een van de drukste fietserskruisingen van de stad. Verkeer van links, rechts, voor en achter. Topdrukte
Op het moment dat het licht op groen springt komt de meute in beweging. Fietskratten raken elkaar. Mensen proberen nog net even voor te dringen. En opeens hoor ik een hele harde klap. Voor me wordt een meisje wat me tegemoet fietst, geraakt door een scooter die mij van achteren passeert.
Het meisje komt met een harde klap op de grond terecht waar ze bewusteloos blijft liggen. De jongen op de scooter geeft gas en rijdt door. Zonder ook maar een keer achterom te kijken.
Het stoplicht springt weer op rood en de volgende horde mensen probeert zich op de plek te verzamelen waar het meisje ligt. Ze is nog steeds niet bijgekomen en ik zet paniekerig mijn fiets weg om te kijken wat er aan de hand is.
Er is gelukkig al iemand bij haar, een BHV-er. Iemand die weet wat hij moet doen. Het meisje in een stabiele zijligging leggen. Ik bel 112, vertel wat er is gebeurd en de dame van de meldkamer zegt dat er politie en een ambulance onderweg is.
De agenten zijn snel ter plaatse en het meisje krijgt de juiste zorg van het ambulancepersoneel. Mensen om ons heen roepen driftig bellend met hun fietsbel dat ze er niet langs kunnen. Sommigen passeren zelfs vloekend. En pas als ze het meisje op de grond zien liggen, met een ambulancebroeder ernaast, zie ik ze schrikken. Dat hadden ze natuurlijk niet zo bedoeld.
Ik sta strak van de adrenaline. En voel een verschrikkelijke woede in me opkomen. Waar is die jongen op zijn scooter. Die het meisje keihard van haar fiets heeft laten vallen. Het kan niet anders dan dat hij het heeft gemerkt. De klap was zo hard. Waarom is hij doorgereden?
Wat zou hij voelen als het zijn eigen zusje was geweest dat daar op de grond lag? Of zijn moeder. Wat zou hij vinden van de reacties van die mensen die het maar irritant vinden dat ze er niet langs kunnen fietsen. Waardoor ze misschien twee minuten later op de plaats van bestemming aankomen.
Als het meisje met de ambulance wegrijdt, kijk ik nog een keer naar haar fiets die door een van de agenten tegen een lantaarnpaal wordt gezet. Behoorlijk beschadigd. Net als het meisje. Niet alleen maar vanwege haar verwondingen. Maar ook vanwege het feit dat de jongen op de scooter het blijkbaar niet nodig vond om te stoppen. Om te vragen hoe het met haar gaat. Om sorry te zeggen…
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
Leestip
Heb jij de kerstboom al staan?
Heb jij de kerstboom al staan?
Nee joh, dat kan toch pas na Sinterklaas? 58%, 60 votes
60 votes58%
60 votes
Mij niet gezien, ik houd niet van kerst. 28%, 29 votes