Cursus ‘Hoe om te gaan met trollen’
‘Meneer, wilt u mij een plezier doen en even stil zijn? Iedereen hier in de zaal heeft betaald om te luisteren naar wat ík te zeggen heb.’
Goedemorgen lieve mensen, welkom bij de cursus ‘Hoe ga je om met internettrollen?’ Mijn naam is Janka en ik zal u deze ochtend…
Wat zegt u meneer?
O, u maakte een grapje. Nou, leuk. Grapjes zijn altijd gezellig. Maar ik kan u verzekeren dat u het goed verstaan heeft, want mijn naam is inderdaad Janka en niet Bi-Janka.
Pardon?
En nee, ik ben ook niet biseksueel. Maar kunnen we nu even verder met de cursus? Er zijn hier nog veel meer mensen, en die mensen hebben allemaal betaald voor deze cursus en ze willen graag leren hoe ze moeten omgaan met vervelende mensen op het internet. Mensen die alles overnemen met hun commentaar, en zo de essentie van een discussie, een artikel, of een vraagstelling, of een column, ja soms zelfs van wetenschappelijk aangetoond bewijs, onderuit schoffelen met…
Uhhh, meneer wil weer iets zeggen? Maar misschien kunt u daar beter even mee wachten tot we…
O, u wilt niet wachten…
Nou, ehhh, ik ga hier niet met u in discussie over de wetenschap, meneer. Daar is deze cursus niet voor bedoeld. Al zie ik wetenschap liever niet als alleen maar een mening. Ik sta hier nog omdat de wetenschap iets heeft uitgevonden tegen kanker, en dat is niet gevonden door er alleen maar een mening op na te houden. Maar nu heeft u me wéér waar ik niet wil zijn, en ik stel voor dat we gewoon verder gaan met de cursus, en dat u uw mening over de wetenschap op een ander tijdstip, en op een andere plek deelt en niet hier in mijn…
Zucht…
Natuurlijk heeft u recht op uw mening. Net als wetenschappers. Maar het is misschien verstandig om u af te vragen waar en wanneer u die mening deelt. Dat doen wetenschappers ook. Die delen niet zozeer hun mening over iets, maar de uitkomsten van iets dat ze hebben onderzocht. Onderzocht met inachtneming van een hele rits aan vooraf gemaakte afspraken, mogelijkheden en beperkingen, en onder supervisie van weer andere wetenschappers die… Maar nu doet u het opnieuw. Ik wil met u helemaal niet in discussie, ik wil u – en al die andere mensen die hier zitten – graag meenemen in de wereld van internettrollen die de samenleving uiteendrijven door bewust berichten te plaatsen in een internetomgeving om voorspelbare emotionele reacties uit te lokken. Reacties als boosheid, verdriet en irritatie. Ze doen dit bewust en…
Meneer, wilt u mij een plezier doen en even stil zijn? Iedereen hier in de zaal heeft betaald om te luisteren naar wat ík te zeggen heb. En het is voor iedereen erg vervelend dat de tijd die we daarvoor hebben nu opgaat aan u…
Ja maar…
Nee, dat zal best. Maar ik denk dat het…
Hoezo kan ik niet zelf denken? Meneer, ik…
Nee, dat weet ik, maar ik ga u toch vragen de zaal te verlaten…
Ja, u krijgt uw geld terug, en we…
Mevrouw. Mevrouw! Laat u maar, hoor. Dit is precies wat meneer voor ogen had, en ik denk niet dat we…
Hooooo! Niet slaan heren. En dames, wilt u alstublieft even achteruit stappen, zodat de ambulancebroeder erdoor kan. Ik vind het niet fijn dat er iemand gewond in de zaal ligt…
Ja, al was hij nog zo vervelend, ik vind niet dat we…
Wat zegt u?
Dat is waar. Als ik niet op hem ingegaan was, dan was zijn plannetje mislukt, maar ik…
Pardon?
Nou, nee. Maar om hem nou te molesteren, vind ik ook zo wat…
Ja, u heeft een punt! Daarom zijn trollen dus altijd anoniem. Zo kunnen ze nooit te grazen genomen worden door de mensen die ze pijn doen, of irriteren, of… ach nou schiet me iets te binnen. Ligt ie op de brancard? … Ja?
Fijn! Laten we hem dan onder luid applaus uitgeleide doen. Want laten we wel wezen: deze held heeft het aangedurfd om het niet anoniem te doen. Ik zou zeggen: zie waar het hem heeft gebracht en leer ervan. Klap, klap, klap.
Dag meneer. Ik hoop dat u mij nog kunt horen, en ik zou zeggen: geniet van uw applaus. En dan kunnen wij nu weer verder met de cursus: Wat te doen met irritante figuren die… of nee, met trollen. Sorry. Het gaat om trollen. Internettrollen. Ik was even afgeleid.
Door: Tineke
Tineke is schrijfster van de boeken “Toch?” en “Stof Genoeg” en ze blogt ook zo nu en dan. Ze woont op het platteland met één (leuke) man, twee (lieve) kinderen, drie (onbespeelde) muziekinstrumenten, vier (wisselende) mantelzorgprojecten, een (bijna) vijfde boek, haar zesde (luie) kat, en (dus) ongeveer zeven muizen.
