Franska.nl

Corridorstyling

 

Ik weet dat het afwijkt, want een normaal mens worstelt gewoon met echte problemen, maar ik worstel op dit moment dus met een gang.

Ik heb een heel lange gang in mijn huis, en ik weet al jaren niet wat ik met dat kreng aan moet.

 

In den beginne was hij gewoon wit. De deuren, kozijnen, muren: alles wit. Een vriendin van mij – die interieurstylisten aanrukt voor zulke klussen – had me ooit aangeraden om de muren mat, de kozijnen zijde-, en de deuren hoogglans te lakken. En dus deed ik dat. Alleen heb ik me jarenlang gestoord aan de vettigheid en vingerafdrukken die je op die glanzende deuren zag, maar had ik ook geen zin meer om opnieuw te beginnen. Bovendien vond ik het, buiten de verspilling van mijn inspanning, ook zonde van het geld, het milieu en de energie. Die rare, saaie, wat viezige, witte gang heeft dus heel lang standgehouden.

 

En toen wilde ik de deuren en kozijnen ineens zwart. Hartstikke hip, maar veel te somber, en een drama om strak te krijgen in de overgang van zwart naar wit. Vervolgens maakte ik de deuren toen grijs. Iets vriendelijker, maar evengoed geen succes met de nog altijd zwarte kozijnen en witte muren. Het werd veel te bont en wekte eerder de indruk een hotelgang te zijn, terwijl het doel was om het hier wat huiselijker te maken. Dus ik naar X!

 

X en ik verschillen in afkomst, kleding, inkomen, opvoeding, smaak, man, huis en haard, maar niet in woonplaats, wijnsmaak en humor. Zij verzacht haar strakke interieur met tactiele stoffen, ik met troep. Zij laat “composities” aanleggen, ik neem af en toe een schelp mee of een afgewaaide tak. En zij heeft een “garden escape” en ik een parasol.

 

Bij haar eerste rondleiding door ons huis roemde ze mij om de kunst van het weglaten die ik gehanteerd zou hebben. En we werden onmiddellijk vriendinnen toen ik gewoon toegaf dat dat helemaal niet de achterliggende gedachte was, maar dat ik gewoon kampte met een lege portemonnee. Ik had geen geld meer over voor nieuwe meubels na al dat verbouwen. En bij diezelfde X heb ik nu maar eens een stapel van die buitengewone woonboeken en -bladen geleend, om inspiratie op te doen voor mijn probleem genaamd gang.

 

Of gang… wat ik nu al geleerd heb, is dat mijn gang door zijn lengte in aanmerking komt voor de titel “corridor” of “galerij”. En dat klinkt lekker, maar neemt nog steeds mijn probleem niet weg.

 

Toch heb ik me verder kostelijk vermaakt. Zo las ik over een woning die internationale klasse uitstraalde, maar toch gewoon in een bosrijke villawijk in Nederland stond.

 

Gewoon?? “Gewoon” in een bosrijke villawijk?

 

Maar naast verbazing heb ik ook veel goede tips tot mij kunnen nemen.

 

Bij een lange smalle gang: benadruk de vorm. … Oké!

 

Maar ook: bij een lange smalle gang: breek met dwarslijnen om het een beetje spannend te houden. … Huh?

 

Doseer/wees uitbundig – creëer rust/leef – bouw hoekjes/hou het open – stem af/speel. … Dusssss. Als tip: bewaar hoogte, en als goed idee: varieer in hoog en laag. Als goede raad: wees up to date, en als goed advies: be old school. En als laatste: bewaar rust en eenheid. Terwijl op de volgende bladzijde stond dat ik juist tegenstellingen moest combineren. … Zucht.

 

Ik ben dus geen centimeter opgeschoten, en ben nu nóg meer van mijn pad af. De gang is er een beetje uit, zeg maar. En ik blijf dus maar doen wat ik altijd al deed. Ik gooi niks weg wat nog niet stuk is of wat me dierbaar is, en wat ik mooi vind zet ik gewoon weer neer. Alleen noem ik het nu “blenden”.

 

En de gang? Die wordt weer gewoon wit. Helemaal wit, mat, en zonder zooi! En dat noem ik dan de stoere look die ook weer mijn “kwetsbaarheid” laat zien. Dikke tien, toch?

 

Of… denkt men dan weer dat het over mijn figuur gaat?