Communiceren met mannen
Nog best een dingetje. Ik weet niet of jij dat ook wel eens merkt…;-)
Soms is zijn antwoord gewoon als grap bedoeld. Zoals wanneer ik vraag: ‘Zou je me even de kaas aan willen geven?’ En hij antwoordt: ‘Ja hoor!’ En dan gewoon niets doen. Niks aangeven. Daar kan ik dan nog best om lachen. Tenslotte ben ik wel in voor een geintje. Zeker als er genoeg tijd is voor dit soort humor. Ze moeten er natuurlijk niet mee aankomen als ik haast heb. Logisch.
Op andere momenten blijkt dat het eigenlijk helemaal niet als grap bedoeld is, wanneer je iets aan een man vraagt en hij het volledig letterlijk neemt. Zoals ik laatst een keer meemaakte. Ik noem geen namen. Ik mailde: ‘Misschien is het een goed idee als we dit de volgende keer anders zouden doen. En wel zus en zo…etc’.
Weet je wat een man dan denkt? Een van deze drie dingen:
- Oh, ze vindt iets misschien een goed idee. Punt.
- Misschien wel.
- OK, ik ga eens even nadenken of ik dat ook een goed idee vind.
Optie 4, die ik dan dus eigenlijk verwacht, is dat hij gewoon even dat idee uitvoert. Maar die optie zit er niet in. Dat kun je dus shaken. Daarvoor leven wij vrouwen en mannen teveel in een soort parallel universum. Het klinkt misschien wat bot, maar mannen kun je echt beter commando’s geven. Dan gaan ze niet nadenken. Over of ze het wel willen bijvoorbeeld. Of ze het wel leuk vinden. Of ze het wel met je eens zijn.
Dus dat wordt voortaan: Kom, we gaan naar een leuk cafeetje, in plaats van: ‘Zullen we naar een leuk cafeetje gaan?’ Dan heb je namelijk grote kans dat je er nooit komt. Nog handiger als je er ook meteen even bij zegt welk cafeetje. Is dat ook weer klaar. Kom je nog eens ergens.
Ga me nou niet vertellen dat jij toevallig dat ene exemplaar hebt getroffen dat niet zo reageert. En trouwens… het ging hier niet over mijn eigen man. Gelukkig niet. Behalve die grap dan. Met de kaas.
Door Franska
Fotografie portret: Esmee Franken. Visagie: Linda van Ieperen. Haarstylist: Mandy Huijs.
