Chateau Meiland: de naklets
Martien in Nederland en het afscheid van Carolien. Het klinkt niet per se als de allerleukste aflevering van Chateau Meiland. Totdat…
Daar Nadège slash Desirée slash Nadesh slash Charmene oftewel de nieuwe schoonmaakster was, Martien probeert te pinnen met een afgekloven betaalpas en natuurlijk de agigator (?): we hebben gisteravond weer ontzettend gelachen en oké, een petit peu gehuild. Martien in Nederland op de fiets. Die benen, die knieën, die bungelende tas, dat hoofd én haar in combinatie met wind tegen. Nooit eerder zag ik zoveel gewrichten tegelijkertijd bewegen. Martien: ‘Hier gaan we links. Ja, je weet wel à gauche, ja, links.’ Waar was ik toen Martien in Nederland op een fiets rondreed? Gemiste kans in het leven.
En dan nog even pinnen. Martien: ‘Waar moet m’n pas dan in? Hij doet het niet, hoor. Hij blijft steken. Moet je nou kijken, hij is helemaal raar gaan doen. En er zitten allemaal gaten in door Bommel. Hè, wat een gezeik.’ Oh, en heeft iemand die man naast Martien gespot bij de pinautomaat? HA HA.
Martien: ‘Yes, hij was raak. Nou ja, een heel klein beetje raak.’
Martien: ‘Ik heb extra benzine meegenomen voor de agigator.’ Voor de wat? Iemand bekend met een agigator? Google in ieder geval niet.
Martien: ‘Het is vijf over half tien ’s ochtends. Mensen gaan hier al aan de bier. Ja, moet je luisteren, ik houd dus helemaal niet van bier, ik drink eigenlijk alleen wijn. Maar ja, ze hebben hier dus alleen maar bier.Dus dan drink ik maar bier. Staat wel lekker mannelijk, zo’n biertje.’
Martien: ’Wie komen daar nou weer? Wat komen die mensen nou weer doen? Pff. Ja bonjour-eh, wat leuk.’ Ja hoor, acteertalent heeft onze man ook nog.
Martien: ‘Ik pak eerst even een rosé. Hoe laat is het? Nou ja, het maakt eigenlijk ook helemaal niet uit hoe laat het is.’ That’s the spirit.
Martien: ‘Ik ben nog geen kwartier op de dam, en het hek is alweer van de dam, pff.’
Martien: ‘Ik heb werkelijk waar nog nooit zo’n koffer gezien. Hij heeft allemaal etages. En Carolien, heb je nou wel onderbroeken enzo? Oh, die zitten natuurlijk in de bovenste etage, mijn excuus.’
Nou, ik moet ook gewoon even een beetje huilen door Carolien en Martien. Zo lief, vrienden voor het leven enzo.
Martien: ‘Hoe heet onze huishoudster nou ook al weer? Oh, Nadège heet ze. Shit, zei ze nou Desirée? Oh nee, het is Nadège. Nadège ja, wat een kutnaam eigenlijk. Ja weet je, nu Carolien vertrekt ben ik extra blij met onze nieuwe huishoudster. Zo blij met Nadesh.’ N.a.d.è.g.e.
En dan nog even Martien en Erica + het snoer van de zwembadrobot. Wat. Een. Top. Team.
Martien: ‘Even aan Charmene vragen dan maar? Hè, ben ik weer de naam kwijt van die huishoudster. Pff, wat een rotnaam.’
Martien: ‘Dat gras sproeien heeft dus geen enkele zin. Dat is zo geel als… geel.’
Martien: ‘En dan is die hortensia ook nog eens helemaal vervelend gaan doen. Zo vervelend allemaal.’
Martien: ‘Eigenlijk is het een heel ontspannen taak. Tijdens het sproeien van de tuin kan je gewoon echt even denken met jezelf enzo. En je hoeft even niet te praten.’ * praat en praat en praat maar door*
DIE KAT, die borrelplank. Hahahaha. Oh, ik moet zo hard lachen. Martien: ‘Die kat vreet gewoon m’n borrelplank op. En dan komt er ook nog een auto aan. En straks komen de honden. Ja, het zijn nieuwe mensen. Ja, Erika, het is jouw turn, hoor. Pff, ik heb het Spaans benauwd.’
Maxime: ‘Moeten we geen zonnebril op?’ Uhm, je bedoelt in verband met het kampvuurtje en de marshmallows? Ik gok van niet.
Martien: ‘Mooi hè. En warm, joh. Zo apart, die marshmallows. Echt heel erg leuk.’ Ik wil nú warme aparte marshmallows met Martien eten, joe.
Door: Lilian Brijl
