We zijn er bijna!
Caroline: Het kijkcijferkanon van omroep Max ‘We zijn er bijna’ is slow television in z’n zuiverste vorm. Er gebeurt heel weinig en op de een of andere manier is dat dus heel fijn om naar te kijken.
Als je bedenkt dat er series zijn waarin mensen poedelnaakt een date hebben (of zoiets, ik heb het van horen zeggen) of aangespoord worden om vreemd te gaan, lijkt het bizar dat het programma ‘We zijn er bijna’ nu al zeven zomers lang zo’n kijkcijferkanon is. Maar liefst 1,7 miljoen mensen kijken iedere week op maandagavond naar deze gouden vondst van omroep Max.
Vijf weken lang trekt een groep van veertig senioren met caravan of camper rond, dit jaar door Ierland, en in zes afleveringen wordt daar verslag van gedaan. Wie verwacht dat er voor de deelnemers met het oog op de broodnodige spanning en sensatie trendy ‘challenges’ georganiseerd worden zoals, ik noem maar wat, bungeejumpen of kitesurfen, komt bedrogen uit.
Er gebeurt namelijk bijzonder weinig. Sterker nog, dat lijkt ook helemaal de bedoeling niet. Dit is nou slow television in zijn zuiverste vorm. Aflevering na aflevering zien we hoe na een tochtje naar een nieuwe camping iedereen de boel weer parkeert en waterpas zet. Mocht er onverhoopt iets mis gaan, dan is daar begeleider Cees, de technische man, die ook ongevraagd de bandenspanning controleert. Verder kabbelt en babbelt het 2000 kilometer voort, onderbroken door de groepsexcursies naar Ierse kliffen en kastelen.
Ans bakt stiekem gehaktballetjes voor het happy hour straks
Ans bakt stiekem gehaktballetjes voor het happy hour straks, we krijgen de tip om de keukenlaatjes dicht te plakken in verband met hobbelige weggetjes, de dagelijkse ochtendgymnastiek is populair, er worden op een krukje buiten aardappels geschild, dat blijkt ook de perfecte plek voor de (elektrische) scheerbeurt ’s ochtends vroeg, Hanna tut zich iedere dag op en doet heur haar met een multifunctioneel apparaat, er is een verjaardag zonder bloemen (onpraktisch als je kampeert) maar met ballonnen, in de stromende regen is er een pannenkoekenbakfeest en vrijwel iedereen lijkt schotel-tv te hebben… O ja, de regen mag de pret niet drukken.
‘Als je thuis zit, gebeurt er niks, en hier gebeurt nog wat’ constateert een van de deelnemers. Ook ‘wat wil je nog meer?’ is een veelgehoorde opmerking. Dit is televisie in de aller- allerlaagste versnelling, zoiets als zo langzaam fietsen dat je bijna omvalt. Maar precies dát verklaart misschien wel het enorme succes: kijken naar mensen die, net als jij, maar wat aanklooien tijdens een allesbehalve spannende vakantie…
Aanstaande maandag 4 september is de laatste aflevering van dit seizoen, om 21.25 uur op NPO1, alle voorgaande afleveringen zijn hier terug te kijken.
Journalist Caroline Griep doet iedere dag weer een poging tot opgeruimd leven. Daar schrijft ze over. En over alles wat er verder bij komt kijken om haar bestaan als zzp’er, emptynest-moeder, vrouw van 50+ en herstellend borstkankerpatiënt op de rails te houden.
Fotografie portret: Esmee Franken, visagie: Linda van Iperen, haarstylist: Mandy Huijs
