Ik noem dit dan wel een by-the-weetje, maar eigenlijk is dit meer een by the weet-je-nog-je… Benieuwd dus of je het nog weet.
Boudewijn Buch. Ik vergeet hem nooit. Hij had van die prachtige uitzendingen en bijzondere belevenissen. Meestal zorgde hij natuurlijk zelf dat ie iets beleefde, ook al viel er ergens niets te beleven. Het aardige was, dat je je gemakkelijk in hem kon verplaatsen, omdat ie zomaar je buurjongen zou kunnen zijn, met z’n ‘wilde ideeën’. Zijn interview met Mick Jagger vergeet ik nooit. Vooral omdat ie overduidelijk vond dat ie er heel erg veel op leek. Wat een lef! Nou dacht ik daar wat anders over, maar goed. Daar wilde ik het even niet over hebben.
Maar wel hierover. Een van zijn uitzendingen namelijk, waarin hij op reis ging en op zoek ging naar dingen waar waarschijnlijk niemand anders ooit naar op zoek zou gaan. Naar aanleiding van de hit ‘Is this the way to Amarillo’ van Tony Christie, ging hij naar de plaats Amarillo en kwam in een ieniemienie plaatsje terecht waar duidelijk niets te beleven viel. En toch wist ie er iets moois van te maken. En vond hij een jongenskoor dat deze (best saaie) hit prachtig vertolkte. Even door het eerste stukje heen’bijten’:
Klik hier voor het filmpje:
https://www.youtube.com/watch?v=84uCQs7IZVs&feature=youtu.be
