Ken jij ze nog? De oude vrijsters van toen?
Ik heb ze nog wel in mijn omgeving.
Hoe zou het met het fenomeen ‘oude vrijster’ gesteld zijn? Vroeger waren er massa’s van. Vaak schoolfrikken van het humeurige, chagrijnige en afgemeten type die niet aan de man waren gekomen. Meer dan de helft van mijn lagere-schooljuffen waren oude vrijsters – en de rest non – dus ga maar na. Voor zover ik weet zijn de meeste juffen van nu dat allang niet meer, maar ik ken wel een aantal hoogopgeleide vrouwen die een moord zouden doen voor een leuke vent en er nog nooit een hebben kunnen strikken.
Eén van hen gaat steeds meer gelijkenis vertonen met de vrijgezelle frik van vroeger. Met haar samenleven is niemand meer gegeven ben ik bang, want zij is al zo lang alleen – eigenlijk al altijd, op een blauwe maandag in haar twintiger jaren na – dat ze geen rekening meer kan houden met wie of wat dan ook. Haar laatste banen hield ze minder dan een jaar en alle keren dat de samenwerking stopte lag het (volgens haar) niet aan haar.
Laatst vroeg ik haar of ze wel besefte dat er niemand meer is in haar omgeving die haar nog corrigeert, maar dat sprak ze tegen. Er waren heus wel mensen die haar corrigeren. Ik vroeg maar niet meer verder. Waarschijnlijk omdat ik aan het afhaken ben in deze ooit hechte vriendschap.
De laatste keer dat ik bereid was om het nog eens te laten knallen tussen ons was toen we een weekend samen op pad waren. De gastheer van de B&B waar we waren heb ik zien knarsetanden om haar commentaar op niets af en daar zat ik zo mee dat ik bij het uitchecken plaatsvervangend excuses voor haar maakte. De man haalde zijn schouders op en deed het af met de simpele woorden dat hij haar ‘nogal sturend’ had gevonden. Mooie typering vond ik dat, sturend. Op de terugweg in de auto bracht ik het ter sprake, maar ze sprak hem tegen – natuurlijk deed ze dat.
Vroeger lachte ze vaak en was ze uitbundig, maar het lachen is haar vergaan, zo lijkt het. Ze overweegt om iets anders te gaan doen met haar leven. Omscholen had ze het over. Misschien moest ze overwegen om juf te worden, dacht ik. Maar ik zei het niet omdat ik aan het afhaken ben in onze vriendschap.
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
