Franska.nl

Boeiende man
 

‘Het valt wel mee.’ Dat heeft hij vast en zeker vaak geroepen als hij weer iets flikte. Ik heb bij het lezen van dat soort krantenberichten dan ook altijd meteen beelden, en ik zie hem dus zó voor me.

Zo’n man die zijn eigen daden altijd bagatelliseert, maar alles wat anderen doen altijd héél erg vindt.

 

‘Maar hunnie dejen ‘t ook!’ Dat riep hij waarschijnlijk al als de meester of juf hem vroeger aansprak op het schoolplein. Of: ‘Maar wat zíj́ doen is veel erger!’ Dat roepen dat soort types ook vaak, in de hoop daarmee hun eigen daden in een ander daglicht te kunnen plaatsen.

 

Maar ja… daar hebben slachtoffers en rechters natuurlijk geen boodschap aan.

 

‘Ga boeven vangen!’ Dat roepen ze ook meestal tegen agenten als ze worden aangehouden bij een verkeerscontrole. En dat deden die agenten toen maar, en toen… tsja… toen hadden ze hem op een dag dus wéér te pakken. Zucht. Het zat hem ook niet mee hoor.

 

Toch was er dit keer een klein beetje licht aan de horizon, want hij mocht het laatste deel van zijn straf dus thuis uitzitten met een enkelband. Eindelijk die gevangenis uit waar waarschijnlijk alle bewakers tegen hem waren. En de medegevangenen ook. Hij is namelijk altijd de l.. en altijd zielig. Dat hij anderen beschadigt, daar heeft hij totaal geen erg in, en dat hij daarvoor moet boeten vindt hij maar irritant. Net zo irritant als hij zijn vrouw blijkbaar vindt.

 

Raar eigenlijk. Dat je gevangenisstraf prefereert boven lekker thuis zitten met de vrouw die je zelf hebt uitgekozen en waarmee je zelf bent getrouwd. Maar ik denk dat er nog best veel mannen te vinden zijn die hem wel begrijpen hoor.

 

En misschien is zij dus óók wel zo’n type. Roept zij ook altijd bij alles: ‘Het valt wel mee.’ En dan voel je je natuurlijk niet echt gehoord thuis.

 

Of misschien spreekt ze hem wel aan op zijn gedrag! Dat is natuurlijk helemaal gruwelijk. Of wellicht is ze heel lelijk om te zien of kookt ze beroerd. Zou kunnen. Je zou het zelfs bijna gaan denken als iemand met een enkelband het huis uitvlucht en regelrecht doorloopt naar het politiebureau dat hij juist jarenlang probeerde te ontwijken. Als je jezelf zó in de armen van de dienders werpt die je al jaren uitlacht en mijdt, dan moet er iets aan de hand geweest zijn daar thuis. Als je weet dat je straf wordt verhoogd wanneer je met je enkelband het huis verlaat en je doet het tóch, dan moet er thuis dus iets nóg erger zijn geweest dan al die cipiers, medegevangenen, dikke deuren en tralies bij elkaar. En dat maakt me heel erg benieuwd naar haar.

 

Wat moeten die agenten hem hebben uitgelachen toen hij zich meldde met de vraag of hij alsjeblieft weer terug mocht naar de gevangenis. Alles beter dan bij háár zijn, gaf hij aan. En daarmee overtrad hij de regels en verhoogde hij zijn straf onmiddellijk met twee maanden en tien dagen. Dat wist hij van tevoren.

 

Maar daar was hij het natuurlijk ook weer niet mee eens, en dus ging hij in hoger beroep. Maar helaas… ook daar ving hij bot.

 

En toen ging hij dus in cassatie, en daar lukte het hem wel. De rechter aan het Hof van Cassatie vond dat er geen sprake was van een poging om zijn straf te ontlopen en veegde zijn extra opgelegde gevangenistijd weer van tafel. Eenmalig, dat wel. Eindelijk gerechtigheid!

 

En toen mocht hij dus naar huis.

 

Naar wat???

 

Tsja… naar huis.

 

Ehhh… en nu maar hopen dat het meevalt.