Bepaald not done om deze muziek mooi te vinden
In elk geval niet toen ik veertien was. Anders hoorde je er niet bij. Was dat bij jou ook zo?
Misschien weet je dat ik op de Facebookpagina van Franska.nl elke ochtend een muziekje zet. Om de dag een beetje gezellig te beginnen. Toen ik laatst dit op Facebook plaatste, schreef ik erbij: ‘Ik hoorde dit nummer en probeerde me te herinneren wie dat ook alweer waren. The Cats! Op de middelbare school (138 jaar geleden) was het bepaald not done om die goed te vinden.’
Een paar reacties:
De titel herkende ik niet maar toen de muziek begon wist ik het meteen en kon ik het meezingen.
Wow…. was stiekem ook best een fan.
Maar dat kon echt niet als je een rockfan was!
Mijn muzieksmaak was en is nog steeds heel breed en ik schaam mij er niet voor!
Deze kan ik mij niet herinneren.
Maar ze hebben zoveel goede muziek gemaakt.
Ik heb mij nooit iets aangetrokken van wat mocht of niet.
Ik was fan van Deep Purple, Uriah Heep, maar ook net zo goed van The Buffoons en mijn grootste liefde waren The Hepstars. Later waren zij de twee mannen uit ABBA.
Ook als je wat ouder was mocht je ze niet leuk vinden. En toch waren ze beroemd.
Nee, dan viel je echt buiten de boot, in 1969.
Toen moest je ook al aan allerlei maatstaven voldoen van je generatiegenoten (en vooral van jezelf). Niets nieuws onder de zon.
Absoluut not done in 1969 en achteraf waren ze best goed!
Op je veertiende was het de bedoeling om ergens bij te horen en ergens anders helemaal níet bij te horen. Je was Beatles of Stones, soul of ‘underground’, Led Zeppelin of Melanie. Je móést kiezen. Klassiek was voor oude mensen, popmuziek en rock voor ons. Week je van die ‘afspraken’ af, dan was je vreemd of saai. En wie wil er saai of vreemd gevonden worden op z’n veertiende? Met andere woorden: eigenlijk was het voordat de sociale media kwamen ook al niet zo makkelijk om tiener te zijn.
En laten we even eerlijk zijn… we nemen elkaar ook op latere leeftijd nog steeds de maat. Het zit er blijkbaar ingebakken. Ik roep maar even André Rieu. Ook zo’n – door mensen die vinden dat ze goede smaak hebben – ‘verboden’ muzikant. Terwijl het natuurlijk hartstikke leuk is wat hij doet. Maakt ie zoveel mensen blij mee. Mij ook by the way.
En als je het maar niet in je hoofd haalt om tegen bluesfanaten te zeggen dat je als bluesliefhebber ook erg van countrymuziek houdt. Dan ben je hartstikke af. Dat je soms een brok in je keel krijgt bij dat liedje over Brabant van Guus Meeuwis en tegelijkertijd van Frank Zappa houdt. Van Elvis, Herman van Veen en van Bob Dylan. Af!
Nog zoiets: tegen klassieke-muziekkenners zeggen dat je van Vivaldi kunt genieten. De helaas veel te vroeg overleden Hans Verstraaten noemde Vivaldi altijd de uitvinder van de liftmuziek. Ik heb me voor de zekerheid altijd ingehouden en dus ook nooit tegen hem gezegd hoe ik genoten heb van Vivaldi’s Vier Jaargetijden in de tuinen van Villandry in Frankrijk. Een aanrader trouwens.
En dat ik laatst ineens kippenvel kreeg bij ‘De winter was lang’ van Willeke Alberti en notabene even later bij Willie Deville met ‘God bless the day I found you’. Zal ook wel niet kloppen, volgens de deskundigen.
Tja…
Ik denk dat ik nergens bij hoor. Of juist overal. Maar goed dat ik geen veertien meer ben, want dan werd ik tot vreemd verklaard. O nee, wacht, ik weet het, ik ben een muziekkameleon. Zo noem je dat. Had ik op m’n veertiende moeten bedenken.
Nou ben ik benieuwd of er nog meer muziekkameleons onder mijn lezers zijn. Jij misschien? Ik wens je een gezellige week, met af en toe (of lekker vaak) een fijn muziekje erbij.
Liefs van Franska
PS. Op Franska.nl staat een heel lange playlist van mij, voor als je de hele dag of week mee wilt luisteren. Als je rechtsreeks naar Franska.nl gaat en je scrollt een stukje naar beneden, dan zie je aan de rechterkant dit radiootje. Als je daarop klikt kun je de playlist starten.
Op je telefoon vind je de playlist door helemaal naar onderen te scrollen tot je het onder ‘Meer lezen’ ziet staan.
Door: Franska
