Ben ik wel geëmancipeerd genoeg?
Ik kan prima voor mezelf zorgen maar af en toe vraag ik me af waarom ik sommige dagelijkse dingen niet doe. Ben of ik nou gewoon lui of niet geëmancipeerd genoeg?
Het viel me van de week op toen ik met mijn meneer een lange rit met de auto maakte. Als er in de auto een man en een vrouw zitten, dan is de man vrijwel altijd degene die achter het stuur zit. En toen ik erover nadacht moest ik eerlijk bekennen dat het bij ons eigenlijk ook altijd zo is.
Gek genoeg stap ik automatisch aan de passagierskant in als mijn man en ik met de auto op stap gaan. Terwijl ik stiekem vind dat ik op z’n minst net zo goed kan rijden als hij. Ik parkeer zelfs beter in, al zal hij dat nooit toegeven. Zelfs op een lange rit als we op vakantie zijn rijd ik alleen maar korte stukken en nooit het hele eind, zoals hij. (In het ergste geval lig ik zelfs heel charmant met open mond te snurken.)
Maar stilzitten doe ik ook niet want ik doe de boodschappen, de was en de strijk en ik poets daar waar het nodig is. Typisch van die vrouwenklussen dus, terwijl mijn meneer die toch ook prima kan. Ik heb het ook niet van huis meegekregen dat een vrouw geen mannendingen zou kunnen doen. Mijn moeder draaide haar hand er niet voor om als er een nieuwe lamp aan het plafond aangesloten moest worden. Die wist prima welke draadjes ze aan elkaar moest koppelen. En een muurtje behangen was ook geen probleem, zelfs niet rond een stopcontact of wasbak.
Dat ik geen typische mannendingen doe, is dat nou een rare ingesleten gewoonte of ben ik niet geëmancipeerd genoeg? Ik boor ook nooit een gat in de muur als er iets opgehangen moet worden, terwijl ik dat heus wel kan. Mijn buurman van zeventig heeft me dat geleerd toen we dit huis aan het verbouwen waren, want hij vond dat vrouwen dat prima zelf kunnen. Blijkbaar was mijn buurman geëmancipeerder dan ik. Of ben ik soms gewoon lui?