Ben ik te nuchter?
Ik kan heel makkelijk en snel in die gezellige, knusse, warme stemming terechtkomen die Kerstsfeer of kerstvoorpret heet. Welk moment van het jaar het ook is. Zal wel door m’n baan als hoofdredacteur komen. Al is het juli. Het lukt me. Maar natuurlijk gaat het het best als het december is. Logisch toch? De kerstliedjes spelen door m’n hoofd. Continu. De smaak van stol zit al in m’n mond, bij wijze van spreken. Ik wil overal kaarslicht en lekkere geurtjes.
En toch, heel stiekem…
Eigenlijk zie ik steeds tussendoor, bij alles wat ik qua kerstsfeer aanpak en neerzet, ophang en installeer, maar een groot voordeel. Stiekem dan hè? En daaruit blijkt dan dat ik eigenlijk veel te nuchter ben voor die hele sfeer-toestanden. Elke keer als ik iets kersterigs doe denk ik: ‘Mooi, dan is dat ook weer eens even van z’n plaats geweest en is het straks daaronder en daarachter en het ding zelf trouwens ook…. Dan is dat dus allemaal weer eens lekker schoongemaakt’.
En dat pak je dan maar even mooi mee, met al die kerst-heisa. Ik ruik bij wijze van spreken nu de groene zeep en Andy -lucht al. Mmmm. Raar? Nee. Nuchter. Echt Hollands denk ik. Hoewel…ik denk dat m’n Italiaanse vriendin precies hetzelfde heeft.
Door Franska
Fotografie portret: Esmée Franken. Visagie: Charlotte van Gulik, Haar: Isabella Greuter.
