B&B Vol Liefde
Wie vindt er niet wat van?
Ik ben één van de gemiddeld anderhalf miljoen Nederlanders die dagelijks B&B Vol Liefde kijkt. Als me de tijd gegund wordt, zit ik elke avond voor de buis. Anders kijk ik terug. Om de mooie momenten razendsnel afgewisseld te zien met tenenkrommende situaties. De verrassende blikken tijdens de eerste kennismakingen, die vervolgens weldra veranderen in naar beneden getrokken mondhoeken door rare cadeautjes, claimgedrag, jaloerse opmerkingen, een te hoog ik-gehalte, onhandige knuffels, foute outfits, smerige eetgewoontes, kakgebral of juist boerse lompheid.
Knap lastig
Het zit er allemaal in en ja, ik geniet ervan. Omdat het ménsen zijn. Met een eigen identiteit die dolgraag hun leven willen delen met een maatje waarmee het klikt. Maar zo eenvoudig is dat nog niet. Zeker wanneer je al langere tijd geen relatie hebt gehad, wat ouder bent en dus een hele rugzak met je meedraagt. Het lijkt me knap lastig.
Kijkcijfers scoren
Dat ze er überhaupt zin in hebben! De kandidaten. Om negen weken lang de godganse dag gevolgd te worden door een cameraploeg. Waarvan de naar liefde zoekende snakkers geen idee hebben welke topics aan elkaar gemonteerd worden en uitgezonden. Zodanig dat wij, de kijkers, vandaag alweer reikhalzend uitkijken naar morgen. Want daar draait het natuurlijk om: kijkcijfers scoren.
Niet leuk meer
En dat lukt heel aardig. En het uitlokken van reacties ook. Getuige Twitter en de blogs die viral gaan na weer een uitzending. Die worden gevreten door de lezers. En de mens zou geen mens zijn wanneer de quotes, tweets en columns positieve of lovende woorden bevatten. Want dan is het niet leuk meer.
Tis wat!
Nee, we gaan los op de kilt van RJ, het zuinige mondje van Anja, de peuken van Iris, diepvries-Mirjam, koning Albert, saaie Arno, oud-ijzer-boer Thijz en hunk Mike. Die met die koortslip. Tis wat. Om over de diarree-uiteenzetting van Marcel maar te zwijgen. En Els en Margreet; de pashmina shawl versus panterjas en alle anderen.
Lachwekkend
De opnames zijn natuurlijk nu allang voorbij. En dus zie ik in gedachten de kandidaten elke avond aan de buis gekluisterd zitten, in afwachting van hoe zij de huiskamers in geslingerd worden. Zijn ze wel een afspiegeling van zichzelf? Of eigenlijk heel andere personen? Lachwekkende cartoons, zodanig geknipt en geplakt dat de kijkers er wel wat van móéten vinden. Ik vind hen hoe dan ook dapper. Want over een jaar weten velen zich deze paradijsvogels nog te herinneren. Dat moet je toch niet willen? Of juist wel, misschien is het sommigen daar wel om te doen. Dat kan natuurlijk ook.
Door: Jolanda Groothuis
Jolanda Groothuis is als tekstschrijver in een mannenwereld wel goed gelukt. Of ze de lezers van Franska weet te boeien zal vanzelf blijken. Deze (meestal) nuchtere Twentse woont op het platteland. De sociale controle waardeert ze, tot op zekere hoogte. Maar ze is wars van roddel en achterklap.
