Bart heeft PTSS: post traumatische schoonmoeder stoornis
Onze columnist opereert undercover en ontfutselt mannen de échte waarheid over het daten. Deze week was het Bart die besloot om het anders te gaan doen!
Ik ben nog maar kort aan het daten, maar denk er nu alweer aan om te gaan stoppen. Het is me nu namelijk alweer twee keer gebeurd dat ik iemand leuk vind, maar dat ik afhaak zodra blijkt dat haar ouders nog leven. Ik kan misschien maar beter eerst in therapie gaan, denk ik. Want ik heb PTSS opgelopen tijdens mijn huwelijk. Een posttraumatische schoonmoederstoornis! En ik merk nu pas hoeveel dat mijn leven beïnvloedt.
De moeder van mijn ex was namelijk nogal aanwezig in ons huwelijk. Bij alles wat besloten moest worden, zat zij er bovenop. Soms wisten we zelf nog niet eens dat we ergens over na moesten gaan denken, en dan had zij al verteld hoe we dat ‘t beste konden gaan aanpakken. Of konden?? Moesten! Bij lekkage wees ze ons niet op de vochtplek in het plafond, maar op de loodgieter die zij het meest geschikt achtte om dat op te lossen.
En dat is dan nog een redelijk onschuldig voorbeeld!
Want toen zij namelijk vond dat wij geen kinderen meer moesten nemen, kwam zij met de nieuwste methode van sterilisatie op de proppen. Ze had nog net geen afspraak gemaakt in de kliniek, maar ze liet ons wel alvast duidelijk weten dat het tijd werd om de babyspullen maar eens op te ruimen.
‘Maar eens…’ dat was ook zo’n gevleugelde uitspraak van haar. Alles moest bij haar maar eens gebeuren. Of maar eens geregeld, gedaan of geloosd. En voor dat laatste had ze dan vooral haar schoonkinderen op het oog, en voor het eerste toen mijn sterilisatie. Terwijl mijn vrouw toen net zwanger was, notabene! En ik zal je de vileine opmerkingen over onze ‘domheid (om in deze tijd nog kinderen op de wereld te zetten)’ besparen.
Maar misschien voelde ze toen al dat ik het zat was. Dat kan ook!
Misschien had zij allang door dat ik weg wilde, en wilde ze haar toekomstige kleinkind alvast beschermen tegen de vechtscheiding die zij voor ogen had. Ik was het namelijk spuugzat om altijd maar te moeten aanhoren hoe zij ergens over dacht. En dan heb ik het niet over het weer, hè! Want daar mag ze natuurlijk van vinden wat ze zelf wil. Nee, ik heb het over opvoeding, huisinrichting, haardracht, kledingcombinaties, autokeuzes, vakantiebestemmingen… álles. Overal bemoeide ze zich mee! En meestal vond ze dan dat wij de verkeerde keuze maakten, omdat het niet de hare was. Ze trapte ons (en vooral mij) regelmatig op de ziel, en eindigde dan ook altijd doodleuk met de zin: ‘Ja… het moest maar eens gezegd worden.’
Alsof wij daar dan om vroegen!? Nou, echt niet!
Maar ze kwam er toch steeds weer mee weg. Zelfs als ik aangaf er echt de balen van te hebben. Mijn ex nam zich dan, keer op keer, voor om haar moeder te gaan negeren, maar het lukte nooit. Mijn schoonmoeder was zó goed in dwingen en manipuleren, dat ze zich toch steeds weer liet gelden binnen ons huwelijk. En niet alleen bij ons hoor. Ook bij de broers van mijn vrouw verstoorde ze het gezinsgeluk. ‘Aangetrouwd wordt nooit eigen’, zei ze altijd. En ze behandelde ons dan vaak als volslagen vreemden, wanneer ze dat zei.
Soms was ze vriendelijk, soms was ze boos, en soms was ze ronduit gemeen. Maar het was altijd fout of dom wat wij deden. En niet alleen wat we déden, maar ook wat we dachten, aten of wensten, was altijd verkeerd. Net zolang tot we knakten en er de brui aan gaven.
En zo heeft ze alle aanhang de familie uitgewerkt en wonen alle kinderen en kleinkinderen nu weer bij haar in de buurt.
Nou, ik wens ze samen veel plezier! Maar ik ga nu op zoek naar een weesje!
Bart’s naam is vanwege privacy gefingeerd. Zijn echte naam is bekend bij de redactie.
