Franska.nl

Over vooruitgang gesproken! Eén van de nieuwste vindingen uit de medische wereld betreft de kunstbaarmoeder, oftewel de kunstbuik. Momenteel nog bestaande uit een tros rode hangende bollen, met slangen en infuusdraden verbonden aan meetapparatuur, met als doel te vroeg geboren baby’tjes veilig en comfortabel in door te laten groeien, zonder schade aan longen en hersenen. Geweldig toch? Handenwrijvend wordt dit wonder van vernuft al de kraamkamer van de toekomst genoemd.

Even de achtergrond. In Nederland komen jaarlijks bijna 1.700 baby’tjes veel te vroeg ter wereld – lees: na minder dan 32 weken zwangerschap. Natuurlijk is er dan de couveuse. Maar van de baby’s die al na 24 weken zwangerschap worden geboren, overlijdt meer dan de helft. En van de knokkertjes die het overleven, kampt een aanzienlijk deel met schade aan longen en hersenen. Want die zijn bij de extreem vroeg geborenen nog lang niet rijp. In een kunstmatige baarmoeder ligt een foetus in een steriel reservoir gevuld met een vloeistof die lijkt op vruchtwater. De navelstreng is gekoppeld aan een machine die fungeert als een placenta. Vergeleken met de couveuse en alle hartbrekende behandelingen een ware uitkomst!

Vorig jaar slaagden Amerikaanse kinderartsen er voor het eerst in om acht te vroeg geboren lammetjes twee tot vier weken in een kunstbaarmoeder in leven te houden. Voor het Máxima Medisch Centrum genoeg reden om de technische mogelijkheden verder te verkennen en samen met de Technische Universiteit Eindhoven en een aantal Europese ziekenhuizen een eerste werkend prototype te gaan ontwikkelen. Binnen vijf jaar zou dat al gereed kunnen zijn, is de verwachting. Al zal de vertaling van lam naar mensenbaby en het overbrengen van moederschoot naar kunstbuik nog wel wat voeten in de aarde hebben.

Ervan uitgaande dat het lukt – en waarom niet? – is het straks feest op de neonatologie-afdeling. Weliswaar met een kleine kanttekening: de binding tussen moeder en kind.

Want hoe het daarmee staat moet nog wat nader worden onderzocht. En dan zijn er natuurlijk ook nog wel wat ethische kwesties. Want hoewel nu nog niet een bewust streven, kan met de kunstbaarmoeder de grens van levensvatbaarheid nóg verder worden opgerekt. En wie weet vinden de moeders van de verre toekomst zo’n zwangerschap zoveel heisa dat ze de vrucht veel liever laten uitbroeden in een kunstbuik. Of sla ik nu een beetje door?