Ava’s moeder was lang niet zo gewoon als ze altijd dacht

 

Ideale moeders? Echt waar, ze bestaan. En dit is de tijd van het jaar om ze in het zonnetje te zetten!

 

‘Ik wist nooit beter dan dat mijn vader een scharrel van mijn moeder was die met de noorderzon was vertrokken op het moment dat mijn moeder hem vertelde dat ze zwanger was en dat niemand enig idee had waar hij daarna gebleven was. Ik groeide in ieder geval alleen met mijn moeder op. Toen ik heel klein was, vond ik dat prima. Maar rond mijn zesde jaar vond ik dat helemaal niet meer zo leuk, want net als alle andere kinderen wilde ik een vader en een broertje of zusje. Een gewoon gezin, zoals alle gewone kinderen in mijn klas. Als ik daarover begon, kon ik enorm drammen en zei ik vaak hele onaardige dingen tegen mijn moeder. ‘Gun je het me niet om een gewoon kind te zijn?’ zei ik dan. Of ‘vind je het gek dat je geen man hebt als je alleen maar aan jezelf denkt?’ Mijn moeder bleef altijd geduldig en zei nooit dat ik niet moest zeuren. Wat ze zei, is dat het haar ook speet dat het zo gelopen was en dat ze er alles aan zou doen om een vader en een moeder tegelijk voor me te zijn. En om het gemis aan een broertje of zusje goed te maken, mocht ik altijd vriendjes en vriendinnetjes uitnodigen.

 

Als freelance vertaalster was mijn moeder erg flexibel qua werktijden. Ik kan me niet anders herinneren dan dat ze me altijd naar school bracht en ook weer op het schoolplein stond te wachten als ik uit was. Later, toen ik de leeftijd had om zelf naar school te fietsen, zat ze vrijwel altijd op me te wachten als ik thuiskwam. Een beetje de ouderwetse moeder die met thee en koekjes zit te wachten. Intussen nam ze elke klus aan die ze kon krijgen en maakte ze vaak heel veel uren. Daardoor woonden we in een leuk huis, liep ik altijd in de laatste mode en gingen we minstens drie keer per jaar met vakantie. Op mijn achttiende had ik al meer van de wereld gezien dan menigeen in zijn hele leven te zien krijgt. Van Afrika en Amerika tot Azië en Zuid-Amerika: ik had er allemaal al kennis mee gemaakt en dat ervaar ik tot op de dag van vandaag als een enorme rijkdom.

 

Al die jaren dat ik met mijn moeder woonde – hetgeen tot na mijn twintigste was! – heb ik nooit één keer een man in haar leven gezien. Gek genoeg ging ik er altijd van uit dat mijn moeder niet met mannen bezig was, maar dat lag, zo vertelde ze me op een dag toen ik ongeveer een jaar de deur uit was, toch iets genuanceerder. Voor het eerst begon ze op die dag te vertellen over mijn vader en voor het eerst hoorde ik het hele verhaal: een verhaal dat mijn hele leven plotseling in een heel ander perspectief plaatste en veranderde.

 

Mijn vader, zo hoorde ik, was haar grote liefde. Alleen was hij niet zomaar een scharrel, maar haar baas – en getrouwd en vader van vier kinderen. Hij had er tegenover mijn moeder nooit een geheim van gemaakt dat hij te veel van zijn kinderen hield om van hun moeder te gaan scheiden, dus dat mijn moeder niet op hem kon rekenen. Daarom heeft mijn moeder hem nooit verteld dat ze zwanger was. Toen ze daarachter kwam, nam ze ontslag, ging ergens anders wonen en begon een nieuw leven met mij. En al die tijd bleef ze zoveel van mijn vader houden dat er geen plek voor iemand anders was in haar leven.

 

Een paar maanden geleden stond hij opeens bij haar op de stoep. Mijn moeders liefde voor hem heeft al die jaren gesluimerd en laaide weer op du moment dat ze hem zag, zei ze. En wat hem betreft lag dat niet veel anders. Een half jaar voordat hij contact met haar zocht, werd zijn echtscheiding uitgesproken. Toen hij van mijn bestaan hoorde, kreeg hij tranen in zijn ogen van geluk.

 

Kort na mamma’s bekentenis maakte ik na bijna 22 jaar alsnog kennis met mijn vader en dat ging zo vanzelf dat het leek alsof we elkaar al veel langer kenden. Mijn twee halfbroers en twee halfzussen heb ik ook al ontmoet. Met één broer en mijn zussen voelde ik een klik. Niemand neemt iemand iets kwalijk. Iedereen is vooral blij dat mijn ouders – ik moet er nog wel steeds aan wennen dat ik dat tegenwoordig kan zeggen – elkaar weer gevonden hebben. Al die jaren dacht ik dat mijn moeder gewoon maar een one-night-stand had en dat ik daar het gevolg van werd. Maar de waarheid is allesbehalve gewoon. Die lijkt meer op een sprookje!

 

Ava’s naam is gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.

 

Er is veel over te vertellen, over moeders en dochters. Daarom hebben we er een reeks van gemaakt waarin elke week andere moeders en/of dochters aan het woord komen. Allemaal met relaties waar we ons aan kunnen spiegelen, in kunnen verdiepen, over kunnen verbazen, van kunnen genieten en van kunnen leren.

 

Heb jij een moeder/dochter verhaal dat je wilt delen? Dat kan ook anoniem. Als je mailt naar info@franska.nl onder vermelding van ‘moeders en dochters’ nemen wij contact met je op.

 

 

 

Door: Redactie Franska.nl

Afbeelding van Redactie Franska.nl