Franska.nl

Heb jij Intouchables gezien? Die film over de verlamde miljonair die bevriend raakt met zijn persoonlijke verzorger uit de Parijse buitenwijken? Nou, als je die film lekker feel-good vond, dan is Green Book zeker wat voor je. En Green Book won vannacht dé Oscar. Die voor de beste film. Nu ga ik echt niet alles verklappen hier, want als je ’m nog niet hebt gezien moet je er zo onbevangen mogelijk naartoe. Maar ik geef je vier redenen om te gaan. En waarschuw je als er een spoiler aankomt, oké?

Nog even één ding vooraf: ik was hoogst verbaasd dat acteur Mahershala Ali (die bij zijn geboorte Mahershalalhashbaz werd genoemd – wat dáchten die ouders?!) de Oscar kreeg voor de beste bijrol. Niet dat ik verbaasd was dat hij dat beeldje won, hoor, hij speelde fantastisch. Maar een BIJrol? Ik weet niet precies wélke definitie de Oscarjury hanteert voor BIJrol, maar als je zó prominent in beeld bent, en zó belangrijk voor het verhaal, dan heb je wat mij betreft een hoofdrol. Dus.

Waarom je de film moet zien?

1. Het is ‘based on a true story’.
Dat is geen reden om naar een film te gaan. Maar wel in dit geval. De film gaat over de zwarte pianist Don Shirley die in de jaren zestig door het racistische zuiden van de VS een tournee doet. En daarbij de racistische half-Italiaan Tony Lip als chauffeur en beveiliger inhuurt. Je raadt al dat er tussen die twee een vriendschap opbloeit. 

En je ziet hoe dapper pianist Don Shirley is. Hoe waardig hij blijft ondanks vernederingen. En ook zie je hoe bizar racistisch het zuiden van de VS was (is?). Ik wist bijvoorbeeld niet wat een green book was. Nou, dat is een soort Lonely Planet voor Afro-Amerikanen; zij mochten namelijk niet in reguliere hotels logeren en hier stonden ‘hun’ hotels in. Totaal gescheiden. Shocking.

2. De muziek

Mahershala Ali (die bij zijn geboorte Mahershalalhashbaz werd genoemd – wat dáchten die ouders?!) bespeelt de piano gedeeltelijk zelf. En echt, dat doet hij fan-tas-tisch. Ik las dat hij alleen al uren les had om goed aan die piano te zítten.

3. Humor

Als je naar een film gaat van de regisseur die Dumb and Dumber heeft gemaakt, is dat niet echt een aanbeveling, wat mij betreft. Maar de humor in Green Book ligt er (meestal, meestal) niet te dicht bovenop.

4. Een paar geweldige scènes

Nu ga ik iets tikken wat je misschien niet wilt lezen als je nog naar de film gaat. Dus ga je nog? Lees dan verder bij de PS. Daar staan geen spoilers meer in.

Er zijn dus een paar geweldige scènes. Bijvoorbeeld als chauffeur Tony Lip vanuit die maandenlange tournee brieven schrijft aan zijn vrouw. Pianist Don Shirley besluit hem een handje te helpen met die waardeloze clichébrieven. En fluistert hem veel betere woorden in.

Of die schokkende scènes waarin Don Shirley wel voor een zaal mag optreden maar niet in het bijbehorende restaurant (white only) mag eten. Of niet naar de ‘normale’ wc mag, maar wel buiten in een houten hokje. Hij laat zich vervolgens naar zijn eigen ‘hotel’ rijden om naar de wc te gaan.

Ja, zo kan ik nog wel even doorgaan.

PS. Dus ga ‘m gewoon zien. Hoewel ik het einde wat drakerig Amerikaans vond, en de film niet helemaal onomstreden is (er is kritiek op de verhaallijn – die zou te veel vanuit het witte perspectief zijn), is het echt een heerlijke film. Feel good.