Als het dan toch moet, dan teken ik hiervoor!
Dit is het verhaal van het einde van een levenslange liefde.
Hartverscheurend en ook hartverwarmend is hun foto die van de week ongeveer de wereld over ging. Het is de foto van Derek en Margaret Firth uit Manchester, allebei 91 jaar, geliefden sinds hun veertiende, vijf kinderen, elf kleinkinderen en vier achterkleinkinderen. Nog één laatste keer hielden ze elkaars hand vast. Toen was hun sprookje uit.
Margaret kampte met gezondheidsproblemen en moest begin van dit jaar worden opgenomen in het ziekenhuis. Dat werd het Trafford-ziekenhuis in Manchester. Derek, die ook met zijn gezondheid sukkelde, volgde snel daarna maar zou aanvankelijk in een ander ziekenhuis terechtkomen. Gelukkig hadden zijn artsen een angstig voorgevoel over zijn slechte conditie en werd er besloten om Derek en Margaret toch in hetzelfde ziekenhuis te plaatsen. De komst van Derek leek Margaret goed te doen. Helaas was de opleving van korte duur, want nauwelijks herenigd raakten ze allebei besmet met het coronavirus en daarna ging het snel bergafwaarts.
Met hun ziekenhuisbedden dicht bij elkaar en haar hand in de zijne, liet Derek op 31 januari het leven. Margaret volgde haar man drie dagen later. Ze zouden niet anders gewild hebben, volgens hun dochter, en dat kunnen we ons maar al te goed voorstellen. Twee mensen die lief en leed deelden vanaf hun kindertijd en tot op hoogbejaarde leeftijd samenbleven, die met z’n tweeën alles uit het leven haalden en vorig jaar nog hun zeventigste huwelijksverjaardag vierden, zulke mensen horen niet meer van elkaar te worden gescheiden. Levens die zo intens en innig met elkaar verstrengeld zijn, kunnen niet meer los van elkaar en wat een zegen dat dat voor dit echtpaar ook niet meer hoefde en dat ze samen, hand in hand, afscheid van dit leven mochten nemen.
Een datum voor de begrafenis moet nog worden vastgelegd en de familie hoopt dat het een gezamenlijke plechtigheid kan worden. Precies zoals Derek en Margaret Firth uit Manchester dat gewild zouden hebben. Wie zou hiervoor nou niet willen tekenen, toch?
Bron: AD e.a.
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
